Athlete - Black Swan

Nadat het Engelse Athlete in 2003 onze aandacht greep met een schitterend debuut vol enorm pakkende songs, werkten ze hard aan hun sound. Opvolger Tourist was ingetogener en emotioneel krachtig, waardoor de band definitief uit de marge stapte. Vervolgens werd Beyond The Neighbourhood echter erg wisselend ontvangen. Er ligt dus een zekere druk op deze nieuwe plaat. Het openingsnummer van Black Swan, Superhuman Touch, wordt geleid door pompende elektronica. Nu waren zwierige synths altijd al subtiel aanwezig in Athlete’s arrangementen, maar Superhuman Touch voelt hierin intuïtief goedkoop aan. Het hoge volume en gebrek aan dynamiek helpen ook niet. Onverwachts volgt echter een divers album waarin de rust meermalen weerkeert. Hiervoor zorgen klassieke, sentimentele popballades als Love Come Rescue en Rubik’s Cube. Joel Pott’s kenmerkende stem en stijl van zingen spelen gelukkig weer een belangrijke rol. Athlete’s geluid is doorspekt van ritmische melodielijnen die mooi worden geaccentueerd doordat de vocalen soms met een staccato breuk zijn afgekapt. Met het typerende, iets loom aanvoelende tempo van Athlete wordt op Black Swan constant een vloeiende sound met een licht tergende ondertoon gesmeed. Het is de heren niet na te dragen dat ze in herhalingen vallen. Tot nu toe heeft ieder album heeft een eigen karakter waarin het talent van de band zegeviert.