Jenn Grant - Echoes

Soms gaan mijn handen jeuken als ik zie hoeveel moois Nederland zonder al te veel aandacht passeert. Echoes, van Jenn Grant, is weer typisch zo’n plaatje waarvan je nog eens flink aan het krabben slaat. Eerlijk is eerlijk, mij was het toch ook bijna overkomen. Gelukkig van het schijfje nu de weg naar mijn speler en zo kan ik nu berichten over het heerlijke kleinood dat dit tweede album is.

Na haar debuut Orchestra for the Moon heeft Jenn Grant in presentatie gekozen voor een glamoreuzere opzet. Haar stem is al even verleidelijk als haar portret. Het eerste deel van het album gebeurt er weinig dat de visuele spanning evenaart. Fijne melodieën en een kabbelende begeleiding, waarbij de grote invloed van americana opvalt, beheersen het beeld. Naast de americana invloeden kunnen ook nostalgische verleidsters Clare and the Reasons en Stephanie Dosen worden genoemd, vooral omdat Jenn regelmatig toevlucht zoekt in ouderwetse songstructuren. Zo ontstaat er het beeld van een gemakkelijk luisterplaatje, totdat de donkere, krachtige en klaaglijke klanken van I Was Your Woman door de speakers komen. Plotseling krijgt Jenn’s geluid een stuk meer kleur en worden haar vocalen beduidend expressiever. Ook de begeleiding neemt een creatieve spurt. Het is misschien niet de verleiding die de verpakking lijkt te beloven, maar het is muzikaal zeer smakelijk. De composities blijven echter prettig toegankelijk, bij een vrijwel onveranderlijk laag tempo.

Hoewel Echoes misschien geen toonbeeld is van originaliteit is Jenn Grant verre van een dertien in een dozijn singer-songwriter. Het was al zo dat men voor goede Canadese singer-songwriters niet ver hoefde te zoeken. Denk maar eens aan de zeer originele platen van Hayden. Aan de kwalitatieve muzikale exportlijst kan met een gerust hart een nieuwe naam worden toegevoegd: Jenn Grant.