Nurses - Apple's Acres

Gezien de unieke aard van Ghost Trucker’s album Grand Mystique lag het niet bepaald voor de hand de dat ik een album zou tegenkomen dat van begin tot eind een adept lijkt van vergelijkbare muzikale overtuiging. Toch is dat precies de typering die past bij Apple’s Acres, na een zelf uitgebracht debuut, het tweede album van Nurses. Van origine bestond Nurses uit het duo Aaron Chapman en John Bowers, maar sinds ze zich in Portland vestigden kwam percussionist James Mitchell de gelederen versterken.

Ten opzichte van Grand Mystique kan worden gesteld dat Apple’s Acres in de arrangementen een beduidend scherper klankpalet gebruikt. Ook hier kenschetsen de vocalen (van Aaron Chapman) voor een deel het geluid. Afgezien van zijn opmerkelijke timbre, zijn het invloeden van Arcade Fire, Muse en Windmill die deze vocalen kenmerken. De rijkdom van Nurses toont zich echter vooral in de orkestraties. Naarmate de composities intenser worden, krijgen de orkestraties een klassieke klasse met alle dynamische nuances daarbinnen. Combineer dit met het bloeddoorlopen realistische melodrama dat Apple’s Acres zijn toegankelijkheid geeft en een prettige balans tussen Parenthetical Girls en Ticonderoga volgt. De complexiteit van hun geluid vindt zijn oorsprong in tegendraadse ritmes, vreemde loopjes, een wonderlijke rijkdom aan geluidjes en samenkomsten in mysterieuze, dromerige harmoniën. Het is een uitdaging om telkens weer alle dartelende melodielijnen te blijven ontwaren. Deze muziek is uiterst minutieus gecomponeerd, maar heeft desondanks de organische uitstraling van de strakomleinde chaos van een psychedelische jamsessie. Zo kan het dat Apple’s Acres zowel lichtvoetig als overweldigend overkomt. Hoewel vrolijkheid niet direct aan Nurses is besteed, kent het album zeker niet het donkere gemoed dat misschien wordt verwacht. In al het klankgerichte experimenteren blijven speelse open plekken passeren.

Liefhebbers van het enigmatische werk van Soy Un Caballo, Sweet Billy Pilgrim, Get Well Soon of TaughtMe zullen in Nurses een welkome aanvulling vinden op de groeiende parade eigenzinnigen. De conventieschuwe genrepatronen definiëren zich op deze zeldzame parels in hun eigen recht. Als dan het gepaste melodrama een ingang naar persoonlijke emoties is, wordt Apple’s Acres een onwerkelijk genot.