Zero 7 - Yeah Ghost

Na twee heerlijke albums vol loungy elektropop, kwam Zero 7 op hun vorige album tot een samenwerking met José Gonzales. Naar mijn smaak was dit album wat flauw, maar het project werd vanwege het grote succes van hun nieuwe partner vrijwel overal juichend ontvangen. Dat Zero 7 ook daadwerkelijk niet voor één gat te vangen is, bewijzen ze op hun huidige plaat, Yeah Ghost.

Het label experimenteel was ondanks hun volstrekt eigen sound nooit echt van toepassing op deze Britten, maar Yeah Ghost brengt daar overtuigend verandering in. Dat blijkt al bij de instrumentale openingssequentie die doet denken aan het excentrieke Broadcast. Het album vervolgt met een voor Zero 7 ver bovengemiddeld pittig ritme en ongebruikelijk scherp gecontrasteerde vocalen. Als een verrassing sijpelen op een gegeven moment toch die typische, loungy kenmerken door. Op Yeah Ghost worden grootste werelden geschept die zwaar op elektronische beats en vervormingen leunen. Variatie vinden we zowel in de bezetting als in de composities. In de arrangementen van Swing zorgt de Caraïbische steel drum voor herinneringen aan het debuut van Delays. Het jazzy baslijntje in Pop Art Blue doet op zijn beurt denken aan het debuut van Guillemots. Daarmee slaat Yeah Ghost een brug naar andere genres in de muziek. Tegendraadse beats maken een ordelijke chaos, die over het algemeen feller, pregnanter klinkt dan we van Zero 7 gewend zijn. Daarnaast blijven opvallende vocalen en bekoorlijke melodieën nog altijd onlosmakelijk verbonden met hun stijl. De specifieke sfeer op Zero 7 albums werd altijd al grotendeels bepaald door de vocalisten die meewerkten, hetgeen het gezelschap meer een collectief dan een band maakt. Dat Zero 7 hun loopbaan zien als een accumulatief leerproces wordt duidelijk in Everything Up, waarvoor zowel The Garden als Simple Things de schetsmatige blauwprint legden.

Tot nu toe wordt Yeah Ghost gemengd ontvangen. Hoewel begrijpelijk, is die lauwe reactie niet terecht. Ze braken drastisch met traditie, maar vergaten ook het verleden niet. Het belangrijkste verschil met de zo gemakkelijk te consumeren platen van voorheen is dat net iets meer moeite nodig is om in die onweerstaanbare, meeslepende groove te komen. Vanaf dat moment dwingt Zero 7 echter slechts respect af voor hun lef.