Pit Baumgartner - Tales of Trust

>> woensdag 30 april 2008

De loungescene doet doorgaans weinig hoofden draaien, maar op het grensvlak met pop vormen collectieven als Thievery Corporation, Hardkandy en Zero7 aangename aanvullingen op het muzikale scala. Een naam die zeker niet vergeten moet worden is De Phazz. Op Tales of Trust staat echter met klem aangegeven dat het hier niet gaat om een De Phazz album. Dat klopt ook, want dit is het soloproject van Pit Baumgartner de stichter van het genoemde collectief. De gelijkenissen zijn legio, maar over het algemeen zijn de nummers rustiger bezet waardoor meer van de innerlijke structuur en opbouw te horen is. Vanaf de eerste tonen schept Baumgartner dat bekende, lome sfeertje en weet vervolgens bijna een uur te boeien. De multiculturele gelaagdheid van de composities uit zich ook in leentjebuur bij verschillende muziekstijlen als klassiek en jazz, wat de nodige spanning verzorgt. Met zijn aanstekelijke humor is deze plaat helemaal niet verkeerd.

Read more...

Promise and the Monster - Transparent Knives

>> woensdag 23 april 2008

Promise and the Monster is de muzikale zijde van de nog jonge Zweedse Billie Lindahl. Haar debuut Transparent Knives is een bijzonder mooi voorbeeld van een subtiele mix van folk en pop. Het geluid is onmiskenbaar Scandinavisch en laat zich vergelijken met The White Birch en een gitzwarte versie van Greenpitch. Wat stijl betreft begeeft ze zich ergens tussen Lou Rhodes en een volledig gestripte Lampshade. Het resultaat is even prachtig als schimmig. De folkinvloeden lijken vooral geïnspireerd door Keltische muziek, zonder dat de composities dat ooit verwezenlijken. De subtiele begeleiding opent poorten naar de fantasie en komt recht bij je binnen. De heldere, iets beknepen stem van Billie leidt met hoge klanken tot een bijna hallucinogene staat, dan weer paniekerig, je in nachtmerries achtervolgend. Het meestal tergend lage tempo draagt hier nog eens extra aan bij, terwijl de accentuerende percussie communiceert met het hart of ijle donderslagen. Het lichte gitaargetokkel smeedt de muziek tot een harmonieus geheel dat beelden oproept van prachtig nevelende heuvelruggen, bergen, dichte wouden, miezerregens en doorbrekende zonnestralen. Er heerst een bedrieglijk onheilspellende en paradijselijke sfeer, die je uiteindelijk vervuld van schoonheid achterlaat.

Read more...

Rupa & The April Fishes - Extraordinary Rendition

>> zaterdag 19 april 2008

Dat Rupa opgebracht is in de USA, India en Frankrijk is direct te horen. Daarnaast onderhoudt ze een carrière als dokter, wat een grote inspiratiebron is voor haar songs. Met een mix van Latijnse tango, Franse chansons, Mexicaanse mariachi en zigeunermuziek had ze onmiddellijk succes in de cultscene rond San Fransisco. Samen met haar begeleidingsband The April Fishes verenigt ze een veelheid aan stijlen die moeiteloos The Do naar de kroon steekt. Extraordinary Rendition wekt de indruk zo uit de magisch-realistische cinema of Brecht en Weill theaterstukken te zijn gewandeld. De folk en roots in een groovy popjasje met vermakelijke volkse sfeer vormt een ware rapsodie in het Frans, Spaans, Engels en Hindi. Na vele successen van de freakfolk en bands als Beirut, Gogol Bordello, The Gotan Project is duidelijk dat men er klaar voor is dit soort muziek te omarmen. Rupa & The April Fishes maken geen wereldmuziek, maar hun muziek is werelds!

Read more...

Trade, van Marco Kreuzpaintner

In Trade staan de problemen en ellende van mensenhandel centraal. In de setting van het indrukwekkende Mexico City ontvouwt zich een drama als Adriana wordt ontvoerd door een bende menssmokkelaars. Haar broer Jorge, die zijn geld verdient met louche praktijken, ontpopt zich algauw tot moraalridder. Hij achtervolgd het transport, totdat hij bij de Amerikaanse grens stuit op politieagent Ray (mooie gereserveerde rol voor Kevin Kline). In de parallelle verhaallijnen volgen we zowel het transport, waarmee alle gruwelijkheden van de mensenhandel in beeld worden gebracht, als Ray die Jorge besluit te helpen en mee op sleeptouw neemt. Uiteindelijk vindt de ontknoping plaats in een chique wijk in New Jersey. De film wordt nergens schreeuwerig en de achtervolgingen zijn eerder realistisch dan typisch voor het actiegenre. Op een genuanceerde manier stelt Trade de misstanden aan de kaak. Met een beweeglijke cameravoering bereikt het verhaal verschillende hoogtepunten. Een gebalanceerde registratie met sterk gevoel voor spanningsbogen.

Read more...

Langhorne Slim - Langhorne Slim

>> woensdag 16 april 2008

Zoals vaak kreeg deze plaat een aan de muzikant refererende titel. Het volgt When the Sun’s Gone Down op met overtuiging en veel energie. Het koste wat moeite de plaat de wereld in te helpen, omdat in het proces Langhorne’s record label opgeheven werd. Gelukkig kunnen we nu toch beginnen aan dit nieuwe document in de Amerikaanse muziekgeschiedenis. Langhorne maakt springerige americana met een nostalgische bluegrass sound en de urgentie van het heden. Hij is gezegend met een karakteristieke stem, terwijl de aparte muzikale invullingen en geluidjes het geluid aangenaam chaotisch maken op de simpele ritmes. Het album kent een plezierig vrolijke aanstekelijkheid, die soms loont en soms op het vermoeiende af is. Helaas wordt de productie en mixing een beetje vlak op het moment dat Langhorne alle registers opentrekt. De meeste nummers zijn een liefdeslied, desondanks wordt het album nergens echt zoetsappig. Op en top americana van de bovenste plank.

Read more...

Hanne Hukkelberg - Little Things

Verwarrend, vorig jaar werden we verrast door Hukkelberg’s Rykestrasse 68, het huidige album Little Things is echter haar debuut en komt nu pas op ons af. Geen reden om af te haken, want het is werkelijk prachtig. Waar Rykestrasse 68 wonderbaarlijk mooie songs afwisselde met heel avontuurlijke experimenteerdrift, klinkt Little Things iets meer als een geheel en is wat jazzier te noemen. Waarom is het toch zo dat dergelijke dromerige, bevreemdende, maar tegelijkertijd verleidelijk hypnotiserende muziek vooral uit Scandinavië komt? De fragmentarische composities met aparte instrumentatie en rare geluidjes laat vooral de eer aan de etherische vocalen. Een formule die met een beetje fantasie te vergelijken is met Lise Westzynthius, Christina Rosenvinge, Anna Ternheim en andere vrouwelijke Scandinavische muzikanten. In andere gebieden zouden Jennifer Terran, of voor dit album ook de jazzy experimentele pop van Mara Carlyle genoemd kunnen worden. Stel je open en raak in vervoering. Little Things is een klein artistiek wondertje.

Read more...

The Storys - Town Beyond the Trees

Het eponieme debuut van The Storys werd door enkelen wel positief opgemerkt, maar ondanks publieke verschijningen met grote namen als Elton John en Katie Melua nog niet breed gedragen. Dit tweede album laat een verder gegroeide band zien, die de aandacht meer dan waard is. Het zestal is afkomstig uit Swansea (zuid Wales), op meerdere momenten zouden ze echter makkelijk verward kunnen worden met een americana Westcoast band. Dat ze daarnaast ook een heel Britse sound hebben staat buiten kijf. Het verwarmende gevoel dat het album geeft, is zeker terug te vinden in Travis, Eskobar en Blue Merle. The Storys klinken nu nog hechter, wat niet in de laatste plaats zal komen doordat alle nummers echt geschreven zijn als band effort. Door de rustig gebalanceerde productie van Jon Kelly (Kate Bush, Paul McCartney etc.) komen de gelaagde songs goed uit de verf. De toegevoegde strijkersarrangementen versterken de composities alleen maar, zij het dat het allemaal wel erg netjes klinkt. Een punt van kritiek zou kunnen zijn dat de band met zijn toegankelijke melodieën, niet een bijzonder geluid neerzet. Als dat niet is waar je naar op zoek bent, staat niets je in de weg met volle teugen te genieten van het solide Town Beyond the Trees.

Read more...

Let's Go Sailing - The Chaos in Order

>> maandag 14 april 2008

Let’s Go Sailing is een sympathieke band uit L.A. die met hun heldere, lichte sound snel de lieveling werd van tv-serie Grey’s Anatomy. Dat zorgde voor een voorspoedige opmars in verschillende andere shows. In Nederland is dit echter niet opgevallen en voorlopig is er dan ook geen Nederlandse release. De band staat muzikaal echter ook zijn mannetje. Het is niet alles rozengeur en maneschijn wat de klok slaat. Er werkten dan ook niet de minste namen aan mee. Frontvrouw Shana Levy verzamelde bevriende muzikanten van diverse achtergrond, waaronder Nikki Monninger van Silversun Pickups. Verder hielp Chris Chandler (Flaming Lips, Modest Mouse, Elliott Smith) hen op weg met de productie, die later werd vervolmaakt met onder andere de Putnams van Radar Bros. Het kan dan ook geen verrassing heten dat The Chaos in Order een onderscheidend album is geworden met meerdere lagen en een donker randje onder zonnige schittering. Zonder te gaan vervelen komt kabbelen de nummers voort, totdat ze zich prominent vestigen op de achtergrond. De invloeden zijn legio, maar komen grotendeels van de Amerikaanse independent folkpop scene met een duidelijk americana randje. De innemende klanken van Let’s Go Sailing verdienen internationaal succes.

Read more...

Nicole Atkins - Neptune City

>> zaterdag 12 april 2008

De laatste tijd worden we vaker verrast met muzikale stijlen en interpretaties doordrenkt van nostalgie. Wat is er toch met de wereld aan de hand dat dit plotseling weer kan? Waar gewoonlijk dergelijk gevoel gepaard gaat met een image van de excentrieke bohemien en leidt tot bijna een overdaad aan pathetiek, zoals we dat kennen bij Antony and the Johnsons en Dez Mona, weet Nicole Atkins het drama zo te doseren dat het luchtig blijft. Ze heeft minder artistieke pretenties waardoor de muziek aan de oppervlakte direct toegankelijk en vrolijker klinkt. Daarmee is ze de eerste die met een formule komt die wellicht echt een groter publiek kan aanspreken. Neptune City is een dromerig album met swingende catchiness en voldoende diepgang voor momenten van bezinning. Er wordt een sfeer opgeroepen van de klassieke Hollywood cinema en ouderwets volksvermaak. Met opgewekt escapisme houdt Nicole Atkins het midden tussen Howling Bells en Stephanie Dosen. Haar fiere vocalen werken goed met de rijke orkestratie van begeleidingsband The Sea. De nummers kunnen onderhoudend zijn op een feestje of achtergrond, maar hebben zeker ook genoeg ruggengraat voor de serieuze muziekliefhebber. Een bijzonder goede prachtplaat zonder zwakke schakels.

Read more...

The Notwist - The Devil, You + Me

We hebben zes jaar moeten wachten totdat The Notwist klaar was voor de volgende stap in hun bijzondere evolutie. Nadat verschillende bandleden ervaring opgedaan hebben in Ms. John Soda, Tied & Tickled Trio en 13 & God zijn diverse ontwikkelingen mogelijk. The Devil, You + Me opent vertrouwd met de zachte, uitnodigende stem van Markus Acher, maar al gauw blijkt dat onder de bekende sound belangrijke verschuivingen hebben plaatsgevonden. In het algemeen klinkt het album donkerder en zwaarder album dan de voorlopers. Waar Shrink en Neon Golden op voortreffelijke wijze post-punkrock, jazz, en elektronica deden versmelten tot een geluid dat een jazzy interpretatie van Radiohead had kunnen zijn, is dit album elektronischer dan ooit en dat kan fors scherp uitpakken. De punkrock invloeden zijn volledig overgenomen door elektronica, veel ruimte latend aan de melodieën. Zo blijft ook de zoete sound waar bands als The Go Find, Grandaddy en Phoenix, aan verwant zijn, behouden. The Devil, You + Me zal langzaam zijn mooie geheimen prijsgeven, als in On Planet Off. Absoluut geen straf voor de fans. Wederom divers en vindingrijk, The Notwist is wel veranderd, maar daarmee vooral zichzelf gebleven.

Read more...

Lowgold - Promise Lands

De nieuwe plaat van Lowgold verenigt als vanouds hun Britse afkomst met Amerikaanse sound en structuur. Hun melodische gitaar poprock wordt al sinds de eerste release veel vergeleken met Coldplay en dat moet nu maar eens over zijn. Als je dan toch aan het vergelijken slaat komen er ook nog eens vooral Britse namen bovendrijven in plaats van Amerikanen. Op Promise Lands klinkt Lowgold geregeld als een mix van Doves en Cherry Ghost, terwijl hun wildere kant bij tijd en wijlen een donker randje krijgt dat van Editors lijkt afgesnoept. De nummers zijn allen sterk, maar de productie is vaag te noemen en daarmee komen de composities niet zo goed uit de verf. De wat vlakke sound van het album maakt dat het nergens echt binnenkomt of aanstekelijk wordt. Zanger Darren Ford is gelukkig een constante van hoog niveau. Uiteindelijk geeft Farmer’s Tale aan dat met de soberdere songwriting skills van Daniel Symons er nog altijd voldoende potentieel zit in de band. Zonder de spanning, diepte en diversiteit van genregenoten laten ze hier echter heel wat liggen.

Read more...

db Clifford - Recyclable

>> woensdag 9 april 2008

Met de sound van DB Clifford is al vaker groot succes geboekt, denk vooral aan Jamiroquai, maar op de verdienstelijke wijze waarop Clifford hier nieuw leven in blaast is er ruimte voor meer. Al van jongs af aan zette hij zijn gevoelens om in muziek, wat ongetwijfeld heeft bijgedragen aan de enorme soepelheid en het gemak waarmee hij de radiovriendelijke songs op de plaat heeft gezet. Recyclable vervalt nergens in moeilijkdoenerij en veel songs zijn hitgevoelig, zoals dat ook bleek bij band als Maroon 5 of het toegankelijke geluid van singer-songwriters als James Morrison. Dat Clifford simpelweg een muzikaal virtuoos blijkt wel uit het feit dat hij op één gitaarpartij na letterlijk het hele album van composities en uitvoering tot productie verzorgt heeft. Daardoor kon hij lekker zijn gang gaan en zet een wat subtieler geluid neer dan bands in dit genre, maar is toch weer wat grootser en voller dan andere singer-songwriters. De zonnige en laidback sfeer van de licht funky pop zal waarschijnlijk niemand tegen de borst stuiten, maar is het allemaal niet te perfectionistisch? Let op, DB Clifford kan weleens hoge ogen gaan gooien bij het grote publiek.

Read more...

The Pineapple Thief - Tightly Unwound

Tightly Unwound is de zevende studioplaat van The Pineapple Thief in zo’n acht jaar. Daarmee zijn ze erg productief te noemen, maar dat staat hun creativiteit niet in de weg. Al vanaf het begin lieten ze zich inspireren door Muse, Coldplay en Radiohead, waarbij ze atmosferische klanken mooi combineren met een zwaarder rockend geluid. Op Thightly Unwound zijn de songs zorgvuldig opgebouwd en werken toe naar verrassend mooie momenten. Er zit een volwassen muzikale diepgang in. Ruimtelijke zangpartijen die gedrapeerd zijn over de bij vlagen lekker stevige en springerige drum en bas. Met een oor voor harmonieën brengt het vijftal een goede afwisselende sound met lang uitgesponnen klanken. Het album boeit direct en versterkt zijn greep op de luisteraar met alsmaar meer engagement. De structuur is onmiskenbaar Brits en het zwaardragende weer in het Engelse zuiden heeft zijn uitwerking niet gemist. Het is tijd dat de band nu echt de spotlight intreedt.

Read more...

Anti Atlas - Between Two/Between Voices

>> zondag 6 april 2008

Het komt niet vaak voor dat je twee platen voor de prijs van één aan kunt schaffen, nog minder dat beide van dergelijk hoog niveau zijn. Anti Atlas is een project van Ned Bigham (D-Influence) en Chris Hufford (producer van Radiohead) en dit is hun tweede release. Het debuut van Anti Atlas ging onopgemerkt en onterecht aan ons voorbij. De heren maken ambient pop die hoorbaar klassieke structuren en invulling volgt, aangekleed met sfeervolle elektronica en jazzy elementen die er een contemporaine tastbaarheid aan geven. De muziek sluit aan bij de lounge scene, maar vervalt nergens in eentonige elektronica met drummachines. Hier wordt echt muziek gemaakt met de techniek, anderszins hulpmiddelen zijn nu volwaardige onderdelen van de composities. Op dit dubbelalbum zijn de instrumentale nummers to horen op Between Two en vocale versies op Between Voices, beide even sterk waardoor twee volwaardige albums met eigen stijl ontstaan. De Betweens zouden het goed doen onder beeld, science fiction in het bijzonder. Anti Atlas doet zo zijn naam op twee manieren eer aan: enerzijds stuurden ze voor Between Voices hun composities de hele wereld over, terrestrische beperkingen trotserend, anderzijds draagt de muziek je naar etherische sferen. Toch is de kracht van Anti Atlas juist dat, anders dan andere elektronische ambient, hun wereldlijke basis muzikaal nooit wordt vergeten. Zo blijft de binding met de luisteraar over alle stijlen sterk gedurende het geheel. Chapeau!

Read more...

Sarah Slean - Orphan Music

Het is direct te horen dat de Canadese Sarah Slean een klassieke achtergrond heeft. Zowel in stijl als uitvoering maakt ze hier gretig gebruik van. Ondanks dat ze al vijf releases op haar naam heeft staan en haar muziek gebruikt is in populaire series heeft ze hier geen reputatie opgebouwd. Orphan Music bevestigd nog maar eens hoeveel we daarom missen, want zonder te vernieuwen zet ze songs neer van absolute topkwaliteit die wereldfaam toekomen. Hier worden de furies van An Pierlé en Tori Amos verenigd, ondertussen subtiel omwonden met invloeden afkomstig van een grootser Amerikaans sentiment. Ze zet even gemakkelijk de sfeer van ouderwetse Franse chansons neer als de puurheid uit de kamermuziek. De begeleiding is doorgaans beperkt tot enkel piano geregeld bijgestaan door een goed strijkkwartet, dat ze zelf dirigeert en zelf de arrangementen voor schrijft. Er is geen sprake van ingetogen muziek, maar toch is het muziek om ontspannen op weg te dromen. De partijen zitten smaakvol in elkaar en geven de ruimte aan het timbre van Sarah zonder zelf aan muzikaliteit in te boeten. Geen blos, geen moeite, ze kan zich meten met grootheden als PJ Harvey zonder daarop te lijken. Orphan Music is een fraaie collectie songs van een muzikante en zangeres in volle bloei. Het enige storende aan het album zijn de terechte applaussalvo’s aan het eind van veel nummers, maar het beste nieuws is nog wel dat de opvolger al klaar ligt.

Read more...

Blaudzun - Blaudzun

>> woensdag 2 april 2008

20 maart, laat op de avond, de kleine zaal van Paradiso: Blaudzun gaf een concert dat beter als voorprogramma van Patrick Watson had kunnen fungeren. Intense popsongs zinderden door de zaal, gebiologeerd door een stem die emoties verscheurt in dromerige sferen. Ver weg doet die me denken aan de zeggingskracht van James Walsh op de eerste Starsailor en dat is bijzonder. Stilistisch is het ongrijpbaar, maar snel blijkt dat Blaudzun de creatieve keerzijde is van een Nederlander (Johannes Sigmond). Zijn pop met de prachtig doordingende stem werd door 3voor12 beschreven als op Britse leest geschoeid met Amerikaanse snik in de stem. Onder dergelijke invloeden kun je niet uit, maar ook Nederland en Scandinavië zijn aanwezig. Denk aan een minder orkestrale versie van Audiotransparent of de fluisterklanken van The White Birch alsook de pathetiek van Scott Matthew recentelijk. In zijn wereld geldt dat minder meer is. Alleen al een gitaar, wat dwarrelende accordeonklanken en dan die stem. Blaudzun lokt je als een sirene mee naar het stekelige hart van de songs. Zelf zegt hij muziek te willen maken voor een nachtelijke autorit, ik denk echter dat dat levensgevaarlijk zou zijn. Blaudzun mag groots groeien, maar moet in rust en stilte worden genoten.

Read more...

Doelstelling van deze blog

Meer aandacht voor het (nog) onbekende. In tenui labor of toch niet?

Mededelingen

Donderdag 1 juli: deze week weer een frisse herstart verwacht.
Kort reces tot 13-05-10.
Na een kort reces vandaag (24-02-10) weer aan de post. Inmiddels is deze blog twee jaar geworden!
Gedurende december zullen er minder recensies worden geschreven
21-31 augustus: tijdelijk even geen recensies ivm een kort reces
Zondag 14 juni: Creative Commons licentie BY NC ND van toepassing op alle inhoud
Woensdag 3 juni: zoekfunctie en auteursrechtenonderdeel toegevoegd
Dinsdag 19 mei: template aangepast, hopelijk verbeterd
Vrijdag 15 mei: nieuw template; ontwikkeld door Ourblogtemplates.com, 2008

Auteursrechten

© Copyright Benjamin N. Vis

Uitgezonderd waar anders vermeld, is op alle inhoud van deze blog een Creative Commons Attribution 3.0 License van toepassing. Deze is hieronder gespecificeerd als CC BY NC ND. Voor meer informatie klik op de links aldaar.

  © Blogger templates Inspiration by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP  

Creative Commons License
werk van Benjamin N. Vis, Nieuwe Geluiden is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-Niet-commercieel-Geen Afgeleide werken 3.0 Nederland licentie.