James Jackson Toth - Waiting in Vain

Na enkele jaren vol overgave geëxperimenteerd te hebben met het project Wooden Wand, luidt James Jackson Toth met dit solo-avontuur een nieuwe fase van zijn leven in. Wij mogen gelukkig delen in deze diepgaande persoonlijke omslag. Klassieke rock en de invloeden van grootheden als Neil Young en Bob Dylan speelden een grote rol in zijn eerdere werk. Op Waiting in Vain ontpopt James zich tot ware verhalenverteller. De muziek geeft een americana en bluesy gevoel, maar glijdt mooi afgerond over in het popgenre. Daar weet hij soulvol te klinken en zet een gelaagd en ruimtelijk geluid neer. Hij heeft een volle, ronde stem die goed gedragen wordt door diverse instrumentaties. Een variabele invulling en vindingrijke melodielijntjes bouwen constant spanning op. De productie was in goede handen bij Steve Fisk (o.a. Nirvana, Soundgarden). Waiting in Vain boeit tot het eind met inzichtelijke en slimme lyrics. James Jackson Toth bevestigt opnieuw, subtiel gebalanceerd, zijn opbloeiende talent.

Read more...

Jupiter One - Jupiter One

Jupiter One dankt zijn naam aan de TV-serie Lost in Space uit de jaren ’60. Verder haalt de energieke band uit New York zijn inspiratie vooral uit de jaren ’70 club en disco’s en de jaren ’80 undergroundscene. Hun debuutalbum scoorde al hoge ogen en werd gebruikt in TV shows, films en reclames. Hun huidige single, Platform Moon, wordt gebruikt in de campagne voor de Mazda 6. Vreemd is dit allemaal niet, want er valt weinig af te dingen op de ritmisch pulserende nummers op Jupiter One. Favoriete thema is onmiskenbaar de kosmos en alles wat daar zoal kan gebeuren. Dat weerspiegelt ook in de samples en het gebruik van elektronica. Toch heeft de sound vooral verwantschap met dansbare popbands als Bloc Party, The Killers en MGMT anderzijds ook Air of Captain. De fans krijgen nu jeukende handen. Jupiter One staat vol muzikale oneliners. Springerig, aangenaam creatief en enorm catchy. Bovendien blijven ze toegankelijk en vriendelijk. Je verlaat de dansvloer vermoeid, met een glimlach.

Read more...

Bigby - Milk & Rum

Gelukkig valt al langer niemand meer schaamte te beurt voor een ongeremde liefde voor Nederlandse popmuziek. Bands als Johan, Caesar, Daryll-Ann en Solo hebben ons land voorzien van een voornaam voorkomen. Recentelijk zijn daar even zovele namen bijgekomen wat zorgt voor een geweldig alternatief popklimaat. Deze Zwolse band onder leiding van Arnold Kijk in de Vegte klinkt als een klok en loopt als een trein. Bijna moeiteloos stuurt de band door een tiental schierperfect gepolijste popliedjes met een ontspannen uitstraling. Ondanks de overwegend vrolijke toonzetting kennen de songs voldoende gelaagdheid om ieder afzonderlijk nummer alsook het gehele album spannend te houden. Het is niet verwonderlijk dat Milk & Rum ook wat weg heeft van die andere Zwolse verrassing, Drive Cooler. Het waren immers Arnold en drummer Stefan Broos, het artwork is ook van zijn hand, die na het uiteenvallen Bigby formeerden. Internationaal kan Bigby meespelen met bands als Midlake en Lemonheads, maar ze maken vooral fijne Nederlandse gitaarpop.

Read more...

The Very Sexuals - Post-Apocalyptic Love

Het kost The Very Sexuals slechts luttele seconden om je voor hen te winnen. Openingsnummer WW III Rocketeer zet direct een heerlijk ritme met een lekkere baslijn neer. Daarboven een onweerstaanbaar melodietje in heldere vocalen en je bent weg. Dat fantastische niveau van pure pop verslapt nergens. De plaat voelt onmiddellijk vertrouwd aan, hoewel het alle clichématige hokjes kundig omzeilt. Voor deze indrukwekkende popplaat tekenden dan ook twee Nederlandse muzikanten die zich al meermalen succesvol van hun creatiefste kant lieten zien: Joep van Son (The Sugarettes) en Pien Feith (Neonbelle). Niet alleen de perfect excentrieke, rauw gerande popstijl is een kunststukje, het hele album is in vindingrijke contradictie. Van de titel Post-Apocalyptic Love tot de patstelling waarin muziek en woorden elkaar constant uitdagen. De fatalistische, desolate lyrics zijn even pakkend als treffend en laten de wereld op een veelvoud van manieren beëindigen. Tegelijkertijd wordt er geschertst met een hoopvol vervolg. Hetzelfde cynisme lijkt te schuilen in de combinatie met de zorgeloze deuntjes en ruige accenten. De rampzalige songtitels onthullen ook een liefde voor Bowie, die de oplettende luisteraar niet zal ontgaan. Toch is het vooral de Nederlandse muziek die zegeviert op Post-Apocalyptic Love. Ze kennen invloeden van Daryll-Ann, recentelijk Moss, en goed, het Deense Green Pitch, terwijl aan de donkere zijde ook gekeken kan worden naar het onvolprezen Ghost Trucker. Zwaarmoedig wordt het echter nergens. Zo komt het dat deze dubbelzinnige plaat op spannende wijze, hoopvol de loftrompet over de Nederlandse popmuziek steekt.

Read more...

Schooner - Hold On Too Tight

Uit de stal van Pseudosix en Ticonderoga komt ook deze sympathieke band. Schooner klinkt erg direct, neutraal en eerlijk met een sausje jaren zestig nostalgie bijgegeven. Jeremy Jay leverde recentelijk nog een album af dat het beste van de eenzame podiumbeklimmers uit de ‘60s liet horen. Schooner zet daar een americana band versie tegenover. Ze zijn het zoveelste bewijs dat de kleinschalige Amerikaanse indiepop nog zo veel meer te bieden heeft, dan datgene wat zo af en toe hier groots onthaald wordt. Kleine, landelijke bars en roadtrips zijn goede reisgenoten voor Hold On Too Tight. Desolate kreten, zinderende gitaarslides en pruttelende orgeltjes zijn allen deel van deze subtiele formule. Verwacht echter geen klakkeloos gekopieer, maar een zeer eigenlijke klasse-performance met duidelijke visie, zoals de Zweden al meermalen producten afleverden in de country noir met een origineel gevoel. Het heldere Ominous Bird lijkt de structuur te volgen van klassieke Aimee Mann songs. Bovendien schrijft Schooner eveneens aangenaam obscuur beeldende, poëtische teksten. De meeste songs zijn rustig van aard, hoewel de band met uptempo ook goed uit de verf komt. De begeleiding is schoon en effectief gehouden, ondanks grote diversiteit. De sfeer van motelkamers in donkere nachten voegt nog een restje zwaarmoedige mystiek toe en dan zal menigeen overtuigd zijn van de fijne kwaliteiten van deze band.

Read more...

Mara Carlyle - Ancient and Modern EP

Mara Carlyle heeft zonder meer een geweldig mooie stem. Eenieder die haar fantastische debuutplaat The Lovely gehoord heeft, zal dat beamen. Het heeft een aantal jaren geduurd, maar eindelijk kunnen we weer genieten van deze heerlijke stem. Gelukkig is de stijl die ze tot in de details ontwikkelde voor haar debuut grotendeels in stand gebleven. Ze maakt muziek die zich in precaire balans bevindt tussen jazz, klassiek en experimentele pop. Door alle cliché valkuilen behendig te ontwijken, vormt dat een formatie die fier zegeviert. Vocaal mag ze zich meten met stemkunstenares Camille, terwijl haar excentriek innovatieve zijde ondersteuning vindt bij artiesten als Hanne Hukkelberg, Christina Rosenvinge en Adem. Toch blijven haar mooie liedjes ook goed luisterbaar voor de minder geduldige luisteraar. Mara houdt haar songs zo toegankelijk dat ze kunnen fungeren als een oneindig veel spannendere versie van Katie Melua of Norah Jones. De oplettende liefhebber zal deze vergelijking echter onsmakelijk oppervlakkig vinden. De titel Ancient and Modern geeft al gericht aan, waar de ontwikkeling in zit. Niet alleen de productie is een stapje rijker en nog strakker, op Ancient and Modern combineert Mara hele oude elementen treffend met geavanceerde vehikels van onze tijd. Vervolgens eindigt het resultaat nog altijd in de sfeer van een zeer dromerige, verfrissende kijk op Bali Ha’i uit South Pacific naast een dynamische urgentie die je scherp houdt. Dat zoveel artistieke schoonheid zich nog eens op een schijfje van nog geen 20 minuten zou bevinden.

Read more...

Ticonderoga - Ticonderoga

De bijzondere naam van de band, Ticonderoga, doet al vermoeden dat het hier geen doorsnee muziek betreft. Deze verwachting wordt meer dan waargemaakt. Ticonderoga komt uit het Mohawk en refereert aan een plek waar twee waterwegen samenkomen. Ook is het een plaats in de staat New York waar een fort gelegen is dat een belangrijke functie had in de Franse en Indiaanse oorlogen alsook de Amerikaanse revolutie. Het label, 54^o 40’ or fight heeft al een even historische connotatie. De heren van Ticonderoga maken kamerpop die veranderlijk op zoek is naar vernieuwende invalshoeken voor het format van de indiepopsong. De dynamische opnames van hun veellagige, excentrieke composities komen het best tot hun recht in rustige, intieme settings. Neem er de tijd voor en het zal zich rijkelijk terugbelonen. De algemene sfeer is loom en transparant, ritmisch en rijk, maar niet te vol. Ondanks de wat ijle vocalen klinken ze direct en krachtig. Er wordt gebruik gemaakt van uitzonderlijke combinaties en klanken, zo-ook het a-stereotypisch gebruik van strijkers, dat meer neigt naar modern klassiek dan zweverige poprock arrangementen. Hun creativiteit is onconventioneel en niet aan grenzen gebonden. Ze behoeden zich echter voor onnodig geëxperimenteer waarmee de connectie met de compositie verloren zou gaan. Doorgaans houden ze de songs compact, waardoor de innovativiteit dus vooral plaatsvindt in het zorgvuldig gebruik van eigenzinnige elementen. De opbouw werkt ritmisch en emotief naar aansprekende melodische popsongs. Het resultaat klinkt totaal anders dan gebruikelijk, zij het vaak nog formatief. De meeste songs zijn afzonderlijk prima te beluisteren, maar het maximale effect wordt toch behaald met beluistering van hat album. Uniek is het zeker, hoewel het voor echte kenners afwisselend te vergelijken is met acts als Hood, Uzi & Ari, Timesbold, Adem en Sweet Billy Pilgrim. Stuk voor stuk voorvechters van nieuwe muzikale vormen, die bereid zijn potten te breken om daarmee op de voorgrond te treden. Dergelijke prestatie dwingt respect en aandacht af. Ticonderoga’s talent beslecht de strijd voor hen, de vraag is of de luisteraar zich aan de juiste zijde schaart.

Read more...

Rachael Dadd - The World Outside is in a Cupboard

Sinds de Engelse folkscene uit het slop is getrokken duiken er constant nieuwe, zeer getalenteerde muzikanten en collectieven op. Rachael Dadd is zo iemand die indruk weet te maken met haar uitgeklede droomfolk. De instrumentatie is spaarzaam opgebouwd en de instrumentale partijen hebben minimalistische trekjes. De hoofdrol wordt afwisselend bekleed door gitaar, banjo of piano, maar voortdurend opgeëist door de zachte, boeiende stem van Rachael. De repeterende dynamiek heeft iets bezwerends. De sfeer hangt in tussen Tara Jane O’Neill, zonder alle elektronica en samples, en de verstilde schoonheid van Bon Iver. Daarnaast heeft ze het overtuigende karakter van Lou Rhodes, terwijl ze spanning en variatie toevoegt door een aparte muzikale visie. De experimentele trekjes kunnen worden vergeleken met Mechanical Bird, zeker als de voorzichtige percussie zich van zijn mechanische kant toont. Ze durft risico’s te nemen door licht dissonant naar harmonieën toe te trekken. De hulp van backing vocals is goed gedoseerd en de persoonlijke aard is uitzonderlijk bewaard in slaapkamer- en studio-opnames. Er gaat enorme rust uit van het spanningsveld tussen geborgen liefde en bedrieglijke hoop. De muziek is toegankelijk en introspectief tegelijk. Luister naar het betoverende Caught in the Weight, de tekst van O-Mend-O-Darn-O of de romantiek van Telephone. De onderwerpen zijn kleinschalig, herkenbaar en dichtbij, maar door de interpretatie van Rachael Dadd raken ze gemystificeerd. Ze krijgt het hart op de juiste plaats. Haar perspectief komt ook visueel naar voren in het mooie artwork, een worsteling tussen organische groei en metrische orde. The World Outside is in a Cupboard vat het gevoel treffend samen. De perfecte balans op het album maakt een intiem prachtplaatje.

Read more...

31Knots - Worried Well

Ondanks hun al ruime ervaring is dit mijn eerste kennismaking met 31Knots. Een bevreemdende ervaring kan ik wel stellen. Op het eerste gehoor lijken ze een ongeorganiseerde punkrock te maken met een stevige drive en flinke dosis noise. Luister je aandachtiger dan beginnen verschillende lagen in het songschrijven zich te onderscheiden. De urgentie spreekt plotseling uit strategisch geplaatste hooks in plaats van volume en er is bovendien veel variatie in gevoel voor melodie. Het overslaande enthousiasme van leadsinger Joe Haege springt van uitzinnig geschreeuw, op de rand van vals, naar etherisch melodische klanken, puur driegend drama, strijdlust en emotie. Ritmisch staccato ontwikkelt zich tot muren van lawaaiige herrie en schakelt even makkelijk terug naar zinderend, atmosferische gitaar en piano partijen. De ondersteunende, bevreemdende klanken geven een filmisch effect dat lijkt te zijn opgenomen in fabriekshallen. Hun composities worden wel omschreven als een huwelijk tussen synthetische steriliteit en intelligente organische rock. Ver van de waarheid zit dat niet. Eigenzinnig is het in ieder geval. Vergelijkingsmateriaal van even experimenteel karakter is niet makkelijk te vinden. De rock van Idlewild komt terug of recentelijk Port O’Brien, de meer elektronische wijze van Stateless en het pakkende van People in Planes naast het verfrissende van Wolf Parade. Uiteindelijk is het misschien maar beter de vergelijkingen achterwege te laten en je te verwonderen over wat je hoort. Het is zwaar muzikaal geaard theater dat geen acteurs of podium nodig heeft om een overtuigende performance neer te zetten.

Read more...

The Loose Salute - Tuned to Love

Vrolijkheid wordt maar al te vaak verward met oppervlakkigheid. Open en vrolijk is The Loose Salute wel, maar van oppervlakkigheid is geen sprake. Niet in muzikaal opzicht, noch in hun spitsvondige teksten. Deze groep uit Cornwall verplaatst de luchtigheid van Californische Westcoastpop naar de zuidkust van onze westerburen en vertaalt het naar een luisterrijke Engelse indiepopformule. Ook americana heeft daar een plaats in. Zo vormen ze een zachtaardige, goedgeluimde mix van Oranger en The Thrills. In wat lijkt op een handomdraai levert The Loose Salute een droomdebuut af dat druipt van het enthousiasme en enorme variëteit ademt. Minder duidelijk dan recentelijk Explorers Club deed, weten ze uitbundig een nostalgische sfeer op te roepen zonder overbodig te worden. De tijd is kennelijk rijp om weer fijne, vriendelijke nummers te schrijven die nergens opdringerig zijn, maar wel meegaan met hun tijd. Als ze wat gas terugnemen komen mooie structuren en subtiliteiten samen in bedrieglijk lieflijke ballads. Het afwisselend gebruik van een mannen- en vrouwenstem doet wonderen voor het album als geheel. Waar Lisa Bilson’s stem de uptempo songs op verleidelijke wijze brengt, maakt Ian McCutcheon het geheel rustig en transparant af. Daarnaast weten ze te verassen met kleine interludes met een sprankelend instrumentarium. Uiteindelijk waait Tuned to Love als een zomerbriesje moeiteloos voorbij. Op voortreffelijke wijze houden ze hun afkomst in het midden, zoals ook The Storys dat plachten te doen. Een verzadigende ervaring die nooit te zoet wordt.

Read more...

Grand National - A Drink & A Quick Decision

In de algemene 80’s revival van een paar jaar terug, viel Grand National met hun voortreffelijke debuut Kicking the National Habit niet echt op. Nu dit genre in rsutiger vaarwater terecht is, zoeken ze overtuigend revanche met A Drink & A Quick Decision. Het duo uit London staat nog altijd met één been in het heden en één been twintig jaar terug. Er zijn veel ontwikkelingen merkbaar. Het debuut stond helemaal vol met elektrogedreven, dansbare indierock. De aanstekelijke urgentie die daar vanuit ging is wat getemperd op deze tweede plaat. Waar Delays na hun debuutplaat juist verder de elektrodans opzocht, maakt Grand National een omgekeerde groei mee. Op dit album is meer ruimte voor variatie en een herkenbaar indiepop geluid. Wie dan denkt dat de heren in een dertien in een dozijnformule vervallen, heeft het mis. Ze verloochenen hun afkomst en inspiratiebronnen allerminst, maar verwerken deze invloeden uiterst subtiel in ambachtelijk bereidde popparels. Bands als Athlete lijken hierbij over hun schouder mee te kijken. Animal Sounds zal het ouderwets lekker doen op de dansvloer, terwijl Jokers & Clowns treffend ontroert als ballad. Grand National maakt ontegenzeglijk duidelijk dat hun talenten op meerdere vlakken liggen en wordt daarmee een act om rekening mee te houden.

Read more...

Brendan James - The Day is Brave

Deze man heeft een gouden strot en weet hem te gebruiken. Het vergde het aanraden van een muziekdocent voordat hij dat zelf ook volledig begon te waarderen. Niet alleen begon hij meer te zingen, maar ook liedjes te schrijven. Daarbij leerde hij piano te spelen ondermeer door te oefenen in hotel ballrooms, die hij stiekem binnenging. Via een demo raakte Carly Simon danig onder de indruk van het zang- en schrijftalent. Niet veel later zat hij bij Capitol Recordings en toen dat over de kop ging begon hij zelf opnames te maken met zijn gouden handdruk. Hij verbond zich met producer Mikal Blue (o.a. Colbie Caillat) en begon te spelen (o.a. met Corinne Bailey Rae en Joss Stone). Zijn eerste EP, The Ballroom Break-In, was al zeer succesvol in de alternatieve charts. Dat plaveidde de weg voor debuutplaat The Is Brave. Brendan werkt volgens een klassieke singer-songwriter methode. Dat is te horen in zijn eerlijke en oprechte ballads, alsook in het geluid. Het resultaat ligt in het verlengde van bekende namen als John Mayer, James Blunt en James Morrison, maar klinkt vaak volwassener en volwaardiger dan de zoetheid van de laatste twee. Wat mij betreft is het vooral verwant aan de recente platen van Jeremy Larsson (zonder rauwe uitspattingen) en Greg Laswell. Zeer origineel is het dus niet, hoewel dat geen enkele smet mag zijn op deze heerlijke plaat. Brendan wilde zijn album zo natuurlijk en onaangetast mogelijk laten klinken. Dat is gedeeltelijk gelukt. Vooral de vocalen komen fantastisch tot hun recht en weten te raken. Daarom is het opmerkelijk dat Brendan niet heeft aangestuurd op een kalere productie, waardoor zijn songschrijverschap nog puurder zou zijn gebleven. Het blijft echter een geweldig debuut, waar velen alleen van kunnen dromen.

Read more...

This is the Kit - Krulle Bol

Met een begiftigde, vriendelijke stem en het subtielste timbre roept Kate Stables een veroverende, gemoedelijke sfeer op die oscillerend aanhoudt gedurende het hele album. Sprankelend getokkel en waar nodig heldere percussie doen de rest. Stilistisch zijn Europese folk, indiepop en zelfs naakte rock aanwezig. Voorzichtig gewogen en gemengd tot een aangename balans die zijn gevarieerde oorsprong constant overtreft. Het wordt muziek die niet oppervlakkig, maar onderhuids zijn kracht uitoefent. Van oorsprong Engels, nu gerijpt in Frankrijk hebben alleen de allerbeste, fijnbesnaarde klanken This is the Kit geïnspireerd. Zachtzwoele folkpop met minimale middelen en uitgesproken eerlijkheid in de muzikale vorm. Simpelheid is hier een deugd. Slechts weinigen beheersen de kunst om juist met herhaling en weinig noten een mooier resultaat te bereiken dan instrumentale en harmonische variatie. De uitwerking van Krulle Bol is er des te sterker door. Dit is stilletjes genieten, beide oren open, beide ogen gesloten. Een ultiem ontspannende ervaring voor echte liefhebbers. Wie hierdoor nog niet overtuigt is, hoeft alleen het nummer Birchwood Beaker op Myspace te beluisteren om te weten met een bescheiden hoogtepunt te maken te hebben. We waren nog niet op zoek naar een opvolger voor Ane Brun, maar ze is er al wel. Krulle Bol kan zich meten met het fijnste wat er op folkpop gebied bestaat, waaronder het heerlijke The Miserable Rich. Een verstilde, weergaloze basis voor een mooier stukje wereld.

Read more...

Sigur Rós - Með suð í eyrum við spilum endalaust

Með suð í eyrum við spilum endalaust is in meerdere opzichten een stijlbreuk ten opzichte van het eerdere werk van dit onverwachte succesverhaal. Op dit album doen Engelstalige nummers voor het eerst hun intrede en ook is het album niet alleen in hun thuisland opgenomen. Als een productieve band betaamd, kwam dit album in recordtempo tot stand. Het componeren heeft met dit vijfde album een vrijere zwaai genomen. Dat betekent dat na alle topprestaties die de band al leverde dit album ook weer echt voor verrassingen zorgt. Dit is echter niet alleen de verdienste van de band zelf, daar ze ook gebruik maken van enkele zeer getalenteerde muzikale collectieven. Het eveneens IJslands kwartet Amiina heeft een bescheiden rol op het album, net als het London Sinfonietta en London Oratory Boy’s Choir die zorgen voor een werkelijk groots gebaar waar nodig. De invloeden van strijkkwartet Amiina zijn merkbaar. De bijzonder mooie plaat Kurr zal het grote publiek misschien ontgaan zijn, maar hun participatie op Með suð í eyrum við spilum endalaust spreekt boekdelen. Daarnaast zijn de vocalen van Jónsi zijn sterker en buigzamer dan ooit. Dat is ook nodig, want op relatief opgewekte wijze worden stevige ritmes naadloos de nummers ingeweven, waardoor een bijna opzwepende, in plaats van de gewoonlijk bezwerende, sfeer ontstaat. Toch wordt de klassieke pracht van de soundscapekunstenaars in deze ontwikkelingen niet vergeten, hoor de opening van Festival en Með suð í eyrum. Vooral de slotnummers hebben een pure, verstilde schoonheid die door het contrast extra belonend is. Het maakt dit album vooral spannender en gevarieerder. Wederom een goede plaat van genrebouwers en componisten Sigur Rós en hopelijk een definitieve carrièreslag voor Amiina.

Read more...

Marc Almond & Michael Cashmore - Gabriel & The Lunatic Lover

Marc Almond en Michael Cashmore zijn twee mannen die hun sporen in de muziek zeker verdiend hebben. Marc Almond is afkomstig van de jaren ’80 elektropop van Soft Cell, waarna hij enkele goede solo platen afleverde waarin hij met zijn wendbare vocalen altijd de juiste snaar wist de raken. Na zijn ongeluk in 2004 is er een zekere bezinning in hem gevaren, waar deze bijzondere EP absoluut getuige van is. Michael Cashmore is een Britse componist die al geruime tijd in Berlijn woont. Hij werkte jaren met Current 93, maar nu maakt hij als muzikant en componist ook solo furore. Hij leverde al twee solo platen af, waarvan de tweede met de vocalen van Antony Hegarty ongetwijfeld het hoogtepunt is. Een knap staaltje dat hij nu gaat herhalen met Marc Almond. Gabriel & The Lunatic Lover bevat twee eponieme songs die aan een zeer minimale, klassieke Dez Mona of Scott Matthew refereren. Het is de eerste EP van een serie die ze samen denken te gaan opnemen. Gelukkig maar, want deze verstilde, ontroerend geïnterpreteerde composities doen verlangen naar meer. Model voor de songs stonden twee gedichten van de homoseksuele, opmerkelijk excentrieke en door zwakheden geplaagde graaf Stenislaus Eric Stenbock.

Read more...

Champion Kickboxer - Candlepower

Deze EP volgt het debuutalbum Perforations op en het onvoorstelbare gebeurt. Al het potentieel van dat debuut wordt plotseling ruimhartig verzilverd. Op Candlepower is geen ruimte voor gemiste kansen. Het beste is nog wel dat de geheel eigen stijl van experimentele, ingehouden stevige poprock behouden is. Aparte instrumentatie en ritmische melodielijnen zorgen voor in elkaar hakende harmonieën die de luisteraar beetje bij beetje inpakken. Er is geen overvloed aan opeen gepropte geluidjes en klanken, maar blijft op punten anagenaam leeg. Het heeft iets weg van een zwaardere postpunk kruising tussen Broadcasts Ha Ha Sound en Alfie’s Do You Imagine Things? Dergelijke prikkelende excentriciteit is uitzonderlijk. Champion Kickboxer heeft zijn muzikale recept geperfectioneerd en is in korte tijd jeugdig volwassen geworden. Voor de productie tekende dan ook Alan Smyth van Arctic Monkeys, Long Blondes, Pulp, en anderen. Dat doet uitzien naar een langspeler.

Read more...

The Ramblin' Ambassadors - Vista Cruiser Country Squire

In de instrumentale surfsound van The Ramblin’ Ambassadors klinkt een ongebreidelde liefde voor het verleden door. Het had goed mogelijk geweest zich te verliezen in ongeïnteresseerde oogkleppen op, copy-cat praktijken. Niets van dat alles op Vista Cruiser Country Squire. Met een vleugje rauw Tex-Mex gevoel, country americana en vooral veel tremolo, schrijven ze nummers die in Tarantino klassiekers niet hadden misstaan. De nummers werken ook nog eens to the point aanstekelijk. Bovendien zijn de Ambassadors hun voorgangers hoorbaar erkentelijk met eerbetoon aan The Surftones, The Bell-Airs en The Sadies in strakke covers. Dus zet de BBQ maar buiten, bouw een feestje, iedere zomerse gelegenheid krijgt een vrolijke noot met deze onbevangen heren die verrassend genoeg uit Calgary, Canada komen. Ik durf te voorspellen dat zelfs de niet-liefhebbers van het genre voor de bijl gaan bij beluistering. Op klassieke leest stuiteren de Ambassadors voort met soepele Groove. Wie houdt ze tegen?

Read more...

Young and Sexy - The Arc

Gelukkig worden ze nog gemaakt, albums die als albums in het geheel genoten dienen te worden. Na tien jaar ervaring als band, beheerst Young and Sexy het songschrijven en samenstellen van een album tot in de puntjes. De enorme zorg die zit in de opbouw van iedere song op zich en hun opeenvolging, verraadt direct hun vakmanschap. Ook op het vierde album waait Young and Sexy nog met frisse bries door het poplandschap. Muzikaal inventief en trefzeker ontvouwt zich een onontwijkbare spanningsboog. De titel The Arc is goed gekozen. Een enkeling zal zich slechts beperken tot het beklimmen van de boog, maar de echte liefhebber laat zich graag verleiden eronder door te gaan. De ietwat eigenzinnige wereld van Young and Sexy zal niet teleurstellen. Met een beetje geluk ga je je zelfs zo voelen. Niet door de vermoedde onbezorgde oppervlakkigheid, maar omdat je deelgenoot wordt van donker omlijnde geheimen. Er is een symbiose van een opeenstapeling van laagjes, die nergens overbodig zijn, nergens doorzichtig. De hoge mate van complexiteit creëert een uitnodigend labyrint, waar achter iedere hoek een verrassend muzikaal uitzicht wacht. Verwacht geen hapklare hits, maar ga ervoor zitten en laat je overtuigen door dit subtiele, visionair melodische werk. Welke andere band kan dergelijke door experiment gedreven muziek, zo compleet en innemend laten klinken? Young and Sexy vinden moeiteloos aansluiting door de geschiedenis te respecteren met een aureooltje van spiritualiteit.

Read more...