Aqualung - Words and Music

>> zondag 21 december 2008

Al drie albums lang is Aqualung een persoonlijke favoriet. Toch heeft zijn vorige album dit land niet eens gezien en volgens mij dreigt dat deze vierde plaat ook te overkomen. Voorheen gunde ik Aqualung graag een plekje naast namen als Coldplay, Radiohead en Keane, maar dan als singer-songwriter. Inmiddels hebben al deze bands duidelijk uit elkaar liggende paden gekozen en ook Aqualung lijkt met deze plaat een kleine omslag door te maken. Dit brengt zijn geluid plotseling ook in het verlengde van Bart Davenport en anderen. Al bij opening wordt dit duidelijk door de herinterpretatie van het eerder uitgebrachte 7 Keys. Van dergelijke herinterpretaties vinden we er nog enkelen terug op het album. Matt Hales (Aqualung) geeft zelf aan dat zijn vorige album Memory Man vooral met het hoofd geschreven is en dit huidige met het hart. Het is een reflectie op zijn vroege successen. Daardoor klinkt het zowel gerijpt als vooruitstrevend. De intieme, breekbare sfeer die zelfs op het electronica gedreven Memory Man nog overeind bleef, heeft plaats gemaakt voor fijne afwerking en zelfs een ingetogen euforie. Het geheel is gladgestreken, de ongepolijste jonge emoties van het eerste boet daarmee aan karakter in. Slip-Sliding Away (een cover van Paul Simon) valt ietwat uit te toon, maar geeft wel een inspiratiebron aan. Het oprechte songschrijven in spontane melodieën vormt nog altijd de basis. Words and Music is dus minder tegendraads en eccentriek. Nog altijd zal niet iedereen zijn stemgeluid kunnen waarderen, wel slaat dit album een brug naar eerder ongeraakt publiek met een iets toegankelijker geluid. Words and Music is een mooie antologie, een reflexieve ontwikkeling, een persoonlijk document, hoewel toch niet het originele album waar ik op gehoopt had.

Read more...

Shoreline - Time Well Spent

>> zaterdag 20 december 2008

Op deze plaats heb ik al vaker Brighton en de Willkommen Collective aangeprezen. Deze nieuwe plaat van Shoreline laat horen dat dit niet onterecht is geweest. Vrijwel alle muzikanten spelen ook onder andere namen in Willkommen bands, maar het geluid is altijd beduidend anders. De gelijkheid wordt gevormd in vriendschap en de liefde voor akoestische folk. Daardoor is te horen dat bands als Sons of Noel and Adrian en The Miserable Rich verwant zijn, denk echter ook aan Ben Sollee. De pretentieloze folkpop van Shoreline is kenmerkend meerstemmig in vocalen en instrumenten. Even kenmerkend is het ambachtelijk gebruik van strijkers. De melancholie klinkt gemeend spontaan, nog eens versterkt door de organische opbouw van de composities. Het album kent zowel een dromerig escapisme, als een aardse ingetogenheid. Ongetwijfeld zouden de klanken van Time Well Spent mooi kleuren bij een herfst in de wildernis. Een prettige afwisseling van sombere contemplaties en bedachtzame vrolijkheid smelt de plaat tot een onmiskenbaar geheel. Shoreline is eenvoudig een muzikaal genoegen.

Read more...

Willkommen Collective - Volume 1

Verzamelaars weten mij meestal niet te charmeren. Voor deze plaat maak ik echter graag een uitzondering. Hoewel alle bands, groepen en solisten op dit overzicht op zichzelf staan, zijn ze ook sterk met elkaar verbonden. Vele muzikanten binnen het Willkommen collectief verbinden hun naam maar al te graag aan verschillende projecten. Het is dan ook een samenkomst van vrienden en gelijkgestemden. We vinden bijdragen terug van groepen die hier al eerder aandacht en lof hebben geoogst, te weten The Laish Quartet, The Miserable Rich en Sons of Noel and Adrian. Daarnaast staan er smaakmakende amuses op de lijst van The Leisure Society, Atlas Crease en Kopek. Het wachten is slechts op albums van deze bijzondere projecten. Het klinkt allemaal even muzikaal en geïnspireerd. Hoewel de karakters duidelijk uit elkaar liggen, luistert deze doorsnede als album, een gemeenplaats van een unieke groep muzikanten geconcentreerd in Brighton. De stad zelf zullen we nooit kunnen importeren, maar laat iemand het voortouw nemen en gauw een paar optredens regelen op onze bodem.

Read more...

Bobby and Blumm - Everybody Loves

Everybody Loves is een erg fijne plaat van een Duits elektro-akoestisch duo: Ellinor Blixt (aka Bobby Baby) en Frank Schültge (aka F. S. Blumm). Ze klinken als een ontmoeting tussen een sobere Audiotransparent, The Go Find en Raz O’Hara and the Odd Orchestra. Voor in de ontluikende winter is dit een heerlijk ontspannen, warm album. Lommerrijke, donkere basklanken steunen de meeste nummers, soms bijgevallen door Frank’s bronzen stem. Het tempo ligt overwegend laag en is ongedwongen. De balans tussen elektronica en akoestische klanken is verassend goed afgestemd. De geaspireerde stem van Ellinor tast voorzichtig de melodieën af en houdt door imperfecties het bescheiden geluid heel menselijk. Met groot gevoel voor harmonie, eenvoud en het grotere geheel is het album aangenaam opgebouwd. Kleine retro- en jazzelementen geven de composities net dat beetje karakter dat anderen vaak missen. Het schreeuwt zijn potentie niet van de daken. Bobby and Blumm laten je zorgen landen op een donszachte deken. Gepast op grauwe dagen, sfeerverhogend bij het haardvuur.

Read more...

Bohren & Der Club of Gore - Dolores

>> donderdag 4 december 2008

Git en gitzwart lijkt Dolores van Bohren & Der Club of Gore. Zware donkere, loom slepende klanken dragen de ruimtelijke ambient aandoende stijl. Daarnaast heeft jazz overduidelijk zijn sporen nagelaten op het album. Voor mij zijn ze nog een grote onbekende, desondanks is dit al hun zesde studioplaat. Toch is de instrumentale wereld van deze Duitsers niet alleen representatief voor ellende. Het kent ook een droeve melancholie in de fluisterend, geaspireerde saxofoonpartij in Unkerich bijvoorbeeld. Dolores werkt zich al gauw op de achtergrond. De nummers lopen vrijwel ongemerkt in elkaar over. Hoewel dat aan de ene kant juist de kracht is van de composities, ligt verveling op de loer. Het is sowieso een bijzondere luisterervaring voor wie wat spanning bij zijn ontspanning zoekt. Wie niet gevoelig is voor nachtmerries geeft Dolores een stroperig en slaperig delirium. Het zou mooi kleuren bij het cinematografisch magisch realisme van halverwege vorige eeuw.

Read more...

(swell) - South of the Rain and Snow

>> woensdag 3 december 2008

De naam van het album geeft al goed aan wat te verwachten. Het is een plaat die past bij het jaargetijde. Ondanks de vaak sombere en sobere ambience (het is zeker niet vrolijk) zit je er warm en gezellig bij met (swell). In essentie gaat het om een duo. De songs worden gedragen door niemendallerige gitaarpartijen met echte drums die de inborst van een bescheiden drummachine hebben. De accenten van orgel, snaren en enkele auditieve grapjes maken de composities spontaan en organisch, hoewel nergens overbodig. De zang is niet bijzonder begiftigd noch aandacht eisend. Is het geheel dan niet verschrikkelijk vlak en kneuterig? Nee, dat allerminst. Het is juist intrigerend en prettig. Als je de geschiedenis in ogenschouw neemt, is dat niet verwonderlijk. De bandnaam was voorheen Swell, maar daar is slechts dit duo van over. Swell maakte in vele jaren vele platen en was een underground lieveling met als kenmerken de stuiterende drums, benevelde zang en schorre gitaren. Voor een Swell-leek als ik, klinkt het alsof het één en ander is blijven hangen in de obscure sfeer en het moeiteloze lef om ogenschijnlijk weinig te doen. Daarmee hebben de mannen onder (swell) een plaat gemaakt die wellicht een ontdekking is voor novicen en kenners.

Read more...

Doelstelling van deze blog

Meer aandacht voor het (nog) onbekende. In tenui labor of toch niet?

Mededelingen

Donderdag 1 juli: deze week weer een frisse herstart verwacht.
Kort reces tot 13-05-10.
Na een kort reces vandaag (24-02-10) weer aan de post. Inmiddels is deze blog twee jaar geworden!
Gedurende december zullen er minder recensies worden geschreven
21-31 augustus: tijdelijk even geen recensies ivm een kort reces
Zondag 14 juni: Creative Commons licentie BY NC ND van toepassing op alle inhoud
Woensdag 3 juni: zoekfunctie en auteursrechtenonderdeel toegevoegd
Dinsdag 19 mei: template aangepast, hopelijk verbeterd
Vrijdag 15 mei: nieuw template; ontwikkeld door Ourblogtemplates.com, 2008

Auteursrechten

© Copyright Benjamin N. Vis

Uitgezonderd waar anders vermeld, is op alle inhoud van deze blog een Creative Commons Attribution 3.0 License van toepassing. Deze is hieronder gespecificeerd als CC BY NC ND. Voor meer informatie klik op de links aldaar.

  © Blogger templates Inspiration by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP  

Creative Commons License
werk van Benjamin N. Vis, Nieuwe Geluiden is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-Niet-commercieel-Geen Afgeleide werken 3.0 Nederland licentie.