Chris Garneau - El Radio

Chris Garneau’s debuut, Music for Tourists, werd als ingetogen folkpopplaat warm onthaald, vooral omdat de gelijkenis met de muziek van Sufjan Stevens voortdurend werd aangehaald. El Radio is zijn tweede album en Chris blijkt een prachtige vorm van zelfverzekerdheid te hebben gevonden. De gelijkenis met Sufjan Stevens is bij vlagen even ver weg als dichtbij en kan ook weleens worden vervangen door Damien Rice of Antony & the Johnsons.

Een snijdend sentiment sijpelt en stroomt door zowel de rijke als zeer sobere composities. Zelfs in de kleinste momenten lijkt El Radio een onverklaarbare grootsheid te hebben. Gezien het feit dat het album is ingedeeld volgens de vier seizoenen is dit grootse gebaar toch op zijn plaats. Deze indeling roept associaties op met projecten waarin muzikanten hun hand jammerlijk overspelen; zo niet Chris Garneau. Van een schuchter talent is op deze plaat echter geen sprake meer. Bovendien is op de plaat totaal geen clichématige invulling van de vier seizoenen te vinden. April Showers zijn eerder treurige hoosbuien die een gevoel van machteloosheid veroorzaken. In Il Fait Chaud is niets te vinden van zorgeloze, zonnige vrolijkheid, maar kent een repetitieve eenvoud in de begeleiding die bedachtzaam emoties tempert. De sombere droefenis krijgt bij In Autumn ook een zekere weerbaarheid die de liedjes daarvoor misten. Winter Songs is het melancholische slotstuk van verstilde geborgenheid. Door al deze delen heen overheerst een thematische rode draad. El Radio is een echt album in de schoonste en delicaatste zin van het woord.

De songs van Chris zijn doordachte pronkstukjes waarin hij meewarig op speelse melodieën wonderlijke, donkere verhalen vertelt. Met de classicistische knipoog van een operette houdt hij de genreclash van folk, pop, americana en volksmuziek verrassend luchtig. In een overwegend traag tempo ontvouwen zich prachtige, doch simpele lagen muziek die tezamen sfeerverhogende harmonie bereiken. Chris’ stem zal, net als Sufjan en Antony, niet direct door iedereen worden gewaardeerd. Laat dat echter niemand weerhouden om met dit authentieke singer-songwritertalent kennis te gaan maken. El Radio borduurt voort op de patronen die op Music for Tourists werden uitgezet. Nu wordt pas goed duidelijk hoe uitgesproken Chris Garneau zelf is. De wijze waarop hij een eclectische bezetting in de bloedmooie songs naar zijn hand weet te zetten, dwingt respect af. Als de luisteraar de tijd neemt, zal dat ontzag plaatsmaken voor onvermoeibare bewondering.