Mirah - (a)spera

Ondanks de vliegende start van de carrière van deze bijzonder getalenteerde Amerikaanse singer-songwriter, is dit van alle releases pas de eerste die mij ter ore komt. Na een voortvarende opening met enorme muzikale stuwkracht in heerlijke balans met introversie, kan ik al niet meer doen dan concluderen dat ik wat gemist heb. Verwonderlijk is het echter ook niet helemaal, want naar verluidt waren de voorgaande platen van een ontoegankelijke soort. Dat is altijd relatief, maar geldt zeker niet voor (a)spera. Al gauw bevinden we ons in melancholische sferen, met rijk georkestreerde songs. Wonderschone klankdekens worden over onze oren gedrapeerd, hoewel puur en ingetogen werk ook nooit ver weg is. Het album heeft een zuivere klasse die de nieuwste ontwikkelingen in de popmuziek moeiteloos kan combineren met zeer traditionele folk aandoende invloeden. Geen enkele naam lijkt naar behoeven de lading te dekken van de pracht die we door Mirah Yom Tov Zeitlyn krijgen voorgeschoteld, maar Sarah Blasko en Tara Jane O’Neil geven een aardige uitgangspositie. Mirah toont zich echter een veelzijdig muzikant die het niet schuwt om precies datgene te doen dat de muziek haar lijkt af te dwingen. Dat maakt een plaat die op overweldigende wijze vriend en vijand zal verrassen.