Cryptacize - Mythomania

Dat Cryptacize je geen alledaagse ervaring gaat geven, blijkt al uit de eerste seconden van hun tweede album Mythomania. Ze beheersen de kunst om avant-gardisme te verpakken in zeer goed luisterbare songs. Hoe bevreemdend vele momenten ook mogen zijn, het punt waarop de band dit ombuigt naar een pakken refrein of een zonnig melodietje is nooit ver weg. De crux daarvan zit in de bijzondere balans van de kristalheldere stem van Nedelle Torrisi, die niet anders dan onbezorgd kan klinken. In de weelderig wilde arrangementen op de achtergrond kan vervolgens van alles gebeuren in klankwerelden die soms een eigen wil lijken te hebben. Dit gegeven brengt me op referenties als Broadcast, Yo La Tengo, Pram en Danny Seim (Lackthereof, Menomena!). Cryptacize echter doet er een artistiek schepje bovenop, omdat Mythomania, zoals de titel al suggereerd, ook cinematografische kwaliteiten bezit. Een elftal composities neemt je mee in enigmatische, tegendraadse verhalen. Ze laten je muziek anders beluisteren.