The Whitest Boy Alive - Rules

Waar ik eerst zo mijn twijfels had (want is dit soort ‘lounge pop’ niet eigenlijk te simplistisch om serieus te nemen?), ben ik nu helemaal om. Wat een verraderlijk lekker plaatje is dit! En het vernuft is verre van lui of simplistisch. Iedereen die een aantal maanden terug goed oplette, wist dit natuurlijk al. Daarom beoog ik vooral de sceptici aan te spreken. The Whitest Boy Alive geeft ons met Rules een album om van te smullen met binnen het genre een duidelijk eigen gezicht. De manier waarop de plaat ontwapent, kan ik vergelijken met de eerste twee albums van Zero7, een band die ook in eerste instantie niet door iedereen serieus werd genomen. Daar kan inmiddels een flinke lijst prima artiesten aan worden toegevoegd, zoals The Go Find, Saint Etienne, Thief, Raz O’Hara and The Odd Orchestra of Pacific! Muziek raakt mij emotioneel, puur op schoonheid, maar van nature heb ik niet gauw de neiging daarbij te bewegen. Samen met het debuut van The Spinto Band en geselecteerd werk van Saint Etienne maakt dit indrukwekkend gemakkelijke Rules wel wat in mij los. De mix van elektropop en dance voelt perfect aan en, hoewel dansbaar, blijven de ritmes prettig laidback. Inmiddels is het seizoen aardig bijgetrokken en kan deze plaat en plein public zijn slag gaan slaan. Geniet er met volle teugen van!