Scott Matthews - Elsewhere

Hoe verwarrend! Vlak na elkaar brengen twee zeer originele singer-songwriters, Scott Matthew en Scott Matthews, hun tweede plaat uit. Verder strekt de vergelijking echter niet. Hun beider muziek is van een hemelse pracht, maar lijkt absoluut niet op elkaar. Elsewhere volgt Scott Matthews’ treffende debuut, Passing Stranger, op. Er wordt doorgaans veel en gemakkelijk gerefereerd aan de grootheid Jeff Buckley, maar mijns inziens was de vergelijking nooit zo terecht als bij Scott Matthews. Niet alleen zijn manier van zingen, ook de wijze waarop de complexe en sfeervolle composities waren gestructureerd, droeg de kenmerken van Buckley. Desondanks zijn beide stijlen zo eigen, dat niemand zich in de benoeming van hun werk zal vergissen.
Vanaf de start van Elsewhere laat Scott Matthews horen dat dit geen herhalingsoefening is. Daardoor neemt hij direct afstand van bovenstaande vergelijking. Het album wordt voorzichtig opgebouwd, gedoseerd worden lagen aan de composities toegevoegd. Het stramien lijkt aanvankelijk een kern van eenvoud aan te geven. Het is pas bij de vierde song, Fractured, dat het vuur stevig aanwakkert en dat de tergende, jankende uithalen van Scotts karakteristieke stem weer te horen zijn. De hoofdrol die de vocalen overwegend op het debuut opeisten, krijgen ze pas weer terug in het meerstemmige (feat. Robert Plant) 12 Harps. Opmerkelijk is dat waar Passing Stranger de oren van de gemiddelde connaisseur direct wist te strelen, Elsewhere geen gemakkelijke paden inslaat. Niet alleen is het gedurfd om als ‘beginnend’ artiest van de beproefde formule af te stappen, het is ook nog eens bijzonder knap als je daarmee een echte groeiplaat kunt maken. Nadeel is natuurlijk wel dat een onmiddellijk succes als Elusive zich niet op de plaat lijkt te bevinden. Bovendien is het album als geheel minder snel te vatten. De sfeer is bij vlagen zelfs ongemakkelijk te noemen, hoewel hij met imponerende charme songs weet om te buigen in onverwacht classicistische structuren. Ondanks alle lof had ik graag de nadruk nog steeds op de verleidelijke gelaagdheid of vocalen horen liggen. De tijd zal echter van Elsewhere een evenzeer aangename metgezel maken. Wellicht dat het ons voorbereidt op een overweldigende consolidatie op album nummer drie. Als een oprecht talent is het voor Scott Matthews niet voldoende alleen beloftes in te willigen. Nu plant hij subtiel de zaadjes voor vernieuwende weelde in zijn uitgeslepen muzikale intriges.