A Fine Frenzy - Bomb in a Birdcage

Soms kan het snel gaan en men moet het ijzer smeden als het heet is. Dit en een flinke dosis inspiratie leidt nu al tot een opvolger van het bejubelde debuut, One Cell in the Sea, van Alison Sudol, de singer-songwriter achter A Fine Frenzy. Daarom lag een hoop bombarie rondom de release van dit nieuwe werk in de lijn der verwachting, maar dat blijft voorlopig uit. Vreemd, want ook Bomb in a Birdcage is een selectie makkelijk in het gehoor liggende, maar kwalitatief uiterst fijnzinnige popsongs.

De poëtische dromerigheid van verhalen vertellen is op deze tweede plaat iets afgenomen. De popsong staat centraal. Daardoor verliest A Fine Frenzy iets van haar spontane, debuterende charme, maar toont nu wel meer urgentie. Bovendien heeft het geluid aan ruimte en diversiteit gewonnen. Dat zorgt bij tijd en wijle voor een avontuurlijker inslag. Desondanks hoef je op Bomb in a Birdcage zeker geen experimentele uitstapjes te verwachten, want Alison voorstaat creativiteit binnen algemene popconventies. Heimelijk had ik misschien toch een uitzonderlijker album verwacht dan hetgeen A Fine Frenzy ons nu brengt. Aan de andere kant is dit een begrijpelijke, consoliderende zet in het rijpingsproces van haar ontegenzeggelijke talent. De heerlijke melodietjes en refreintjes blijven na beluistering op een prettige manier een tijdje nazingen. Alison is een meester in het schrijven van perfect kloppende liedjes en de muzikale aankleding met folkelementen doet niet minder dan mag worden verwacht. Vaak is de intro van de song al voldoende om de aandacht op te eisen en die binding verslapt niet. Bomb in a Birdcage is ondanks een wat behoudend karakter van a tot z een solide plaat.