Editors - In this Light and on this Evening

Ook ik zal eraan moeten geloven. De donkere Britse postpunk poprockers Editors hebben hun derde plaat uitgebracht. Met hun knallende debuutplaat The Back Room en het logische, knappe vervolg An End Has a Start veroverden ze in rap tempo de wereld.

Uit die voorgaande albums en vele indrukwekkende live optredens bleek al het enorme talent en de ongelofelijke kracht van de band. Toch besloten de mannen het voor hun derde plaat over een andere boeg te gooien. Goed, de basisingrediënten, zoals die magistrale stem van Tom Smith, en het genre bleven hetzelfde, maar de klankkleur maakte een radicale verandering door. Waar voorheen een hoofdrol was weggelegd voor zware gitaren, eisen nu synthesizers de aandacht op. Hoewel de composities er niet lichter op geworden zijn, komen deze synthesizers voor een groot gedeelte lichtvoetiger over dan de venijnig scheurende gitaren. Ook lijkt het geluid nu percusiever te klinken. Dat is goed nieuws voor een eventueel avondje uit, maar klinkt toch wat kil in vergelijking met de puur menselijke overredingskracht van hiervoor. Uitzonderingen daarop zijn is de aangrijpende warmte van You Don’t Know Love, The Boxer en Walk the Fleet Road.

Over smaak valt eindeloos te twisten. Editors geeft daar weinig reden toe. Voor- en tegenstanders zullen allen moeten erkennen dat de omslag een zeer overtuigende herdefiniëring van hun stijl is. Bovendien effent het de weg voor een uitgesprokener eigen repertoire. Het strijdbare Editors anno 2009 is minder meeslepend, maar In this Light and on this Evening zal een verdere opmars geen moment in de weg staan.