Klerkx - Unleash

Een eerdere EP is enkelen misschien al opgevallen, maar met Unleash is het solodebuut van Rob Klerkx, drummer van de Amsterdamse Moke die bliksemsnel (inter)nationaal succes oogstte, toch eindelijk een feit. Naast zijn bijdragen aan de bands Paulusma en KGB, zwaait hij onder de naam Klerkx nu zelf de scepter. De release belooft ons een plaat vol sferische, melancholische popmuziek. Met het openingsnummer had ik niet het gevoel dat dit bewaarheid ging worden, maar het album bleek zich stilistisch steeds verder te ontwikkelen. De subtiliteiten, in de rijk gevulde arrangementen die de plaat kent, worden dan ook steeds duidelijker. Helaas lijkt het weleens alsof de composities voor spanning louter op deze muzikale versieringen steunen. Daarmee ontstaat er soms een lichte onbalans tussen ambachtelijke, melodische liedjes en avontuurlijke instrumentale uitstapjes. Gelukkig blijven deze momenten beperkt. Als er dan een eenvoudige, maar mooie ballade als City Burns kan volgen, is het weer helemaal goed. In het nummer The Muse meen ik sterk de invloed van Moke met het ongeremde van Franz Ferdinand te horen, Man Without A Head toont een welgemeend en doorleefd gevoel voor drama, terwijl Seasons een heel verslavend gitaarrifje heeft. De wildere nummers lijken Klerkx beter te liggen. Daarin ontstaan mooie momenten en leuke hoogtepunten, waarbij een donker donderende drumpartij onder de huid van de composities niet kan ontbreken. Toch verloopt het album naar het einde toe even vrijwel onopgemerkt, om dan af te sluiten met het sterke, americana-achtige Home. Het album heeft dus ups and downs, maar consumeert in het algemeen makkelijk. Het zal nog even afwachten zijn of Klerkx met Unleash even gemakkelijk furore zal gaan maken als Moke.