Kaki King - Dreaming of Revenge

Er zijn van die platen en artiesten die je onberedeneerd lange tijd naast je neer legt. Als langzamerhand een aanhoudende stroom positieve commentaren je bereikt, wordt de intrige toch te sterk. Voordat je het weet, schaf je zo’n plaat uit nieuwsgierigheid dan maar eens aan. Dreaming of Revenge van Kaki King is zo’n plaat en zo’n muzikant. Het was niet dat ik vermoedde dat er ook maar iets mis mee zou zijn, maar de aantrekkingskracht van de releases was in vergelijking met anderen telkens net niet sterk genoeg. Gelukkig heb ik mezelf zover gekregen dit album aan te laten rukken, want nu kan ik niet anders doen dan concluderen dat ‘men’ al die tijd gelijk had.
Kaki King (oftewel Katherine Elizabeth King), gitariste en singer-songwriter, wordt al vier albums lang geroemd om haar virtuoze gitaarspel en mooie, melodische schoegaze pop(rock) songs. Dat blijkt op Dreaming of Revenge geen moment onterecht. Het gitaarspel heeft inderdaad een idiosyncratische stijl, veroorzaakt door een fijnzinnig gevoel voor het inzetten van een grote diversiteit aan speeltechnieken. Met Kaki King aan het roer zingt de gitaar even makkelijk een zweverige melodie, als dat er pittig ritmisch, staccato spel met een rockend randje uit wordt getoverd. De klankcombinaties die met het instrument worden gemaakt, zijn zeer origineel. De songs zijn laag op laag opgebouwd en kennen een prettig in het gehoor liggende balans. Het werk van Kaki King is even plezierig met als zonder vocalen, en ‘men’ kan zich wel indenken dat om goed en boeiend instrumentaal werk af te leveren in de popmuziek een instrumentbeheersing van zeer hoog niveau nodig is. Wat ook bijdraagt, is de enorme dichtheid van de structuren en de onverwachtse rust of pakkende hooks die daaruit ontstaan. Het fijne van deze nadruk op muziek spélen, is dat de composities veel intrigerender zijn dan de lovende woorden die erover worden geschreven. Van Dreaming of Revenge is gezegd dat het wederom een grote stap voorwaarts in haar muzikale carrière is. Na deze beperkte kennismaking kan ik dat nog niet beamen, maar het is duidelijk dat Kaki King een eigen dimensie aan de term gitaarpop toevoegt. Nu maar gauw op weg naar de EP Mexican Teenagers die eerder dit jaar het levenslicht zag. In Amerika heeft men al enige tijd weinig aansporing meer nodig. Ik hoop dat ook anderen, die nog de kat uit de boom probeerden te kijken, mij nu zullen volgen.