Airbag - Identity

Met een titel als Identity voor je debuutalbum maak je een boud statement. Dit wordt nog eens kracht bij gezet door het modern abstracte beeldmerk van het artwork dat eigenlijk direct doet denken aan Travis’ Ode to J. Smith. De Noorse band Airbag belooft een hoopt en blaakt van het zelfvertrouwen. De prelude van het album laat al die verwachtingen echter nog in het midden, waarna ze in slechts zeven songs de luisteraar moeten overtuigen. Het wordt algauw duidelijk dat, hoewel Airbag aansluiting zoekt bij de progressive rock, ze weinig absoluut nieuws te bieden hebben. Identity klinkt daarentegen eigenlijk direct vertrouwd. Dat komt omdat ze een veel gehoorde atmosferische rock ten gehore brengen, die in uitgesponnen vorm perfectie nadert. Het gaat er niet ruig, maar ruimtelijk aan toe. Zweverige elektrische gitaren of zingende toetspartijen pakken de melodielijnen gemoedelijk op en dragen de vocalen op gracieuze wijze. Nadat door de pioniersgeest van Pink Floyd, Radiohead en het succes van Coldplay de weg geplaveid was, kwamen al snel Scandinavische verwanten ten tonele. Airbag past in het rijtje van Leaves, Washington, Saybia en Madrugada. Daarbij lijken deze Noren zich vooral te onderscheiden met een typerende jaren ’90 onvloed. Hun slepende songs luisteren lekker ontspannen weg, maar een eigen gezicht heeft deze anderszins fijne plaat nog nauwelijks.