Starsailor - All the Plans

Het is niet veel populaire bands gegund, maar ik heb een zwak voor Starsailor. Gelukkig stelden de jongens me nooit teleur en ze leverden enkel sterke albums af. Die stonden echter altijd in de schaduw van hun vroegwijze en vlijmscherpe debuut. Daarom zijn de verwachtingen rondom iedere nieuwe plaat hooggespannen en is er altijd de hoop dat ze opnieuw zo zullen verbazen. Ieder album groeide alsmaar krachtiger in geluid, maar de bezieling in de stem van James Walsh bleef zijn jeugdigheid bewaren. Nog altijd weet hij direct binnen te komen. Al je reserveringen verdwijnen bij het horen van zijn ver dragende sneren. De Britpop zit nog altijd diepgeworteld in hun karakter. De songs behandelen altijd herkenbare thema’s, gebracht met een melancholische snik, dat maakt Starsailor zo aantrekkelijk. Het popliedje heeft zich constant in hen doorontwikkeld in de gedreven (gitaar)arrangementen die in ieder nummer weer aanzwengelen. Ondanks dat doorleefde en sombere indruk, wisselen al hun albums die indruk af met lichtpunten in kwieke, opgewekte ritmes en dito melodielijnen. Sinds hun debuut bestaat de neiging om in de zoektocht naar extra kracht de subtiliteiten in hun melodische pop verloren te laten gaan. Daarop is All the Plans geen uitzondering. Spaarzaam hebben americanatrekjes hun intrede gedaan, wat de grauwe, druilerige Engelse sound die ze eigen waren tempert. Wellicht dat de mooie, dreigende protestsong (?) Stars and Stripes daar een letterlijke uitspatting van is. Ten opzichte van de onbevangenheid tot nu toe, geven de songs op All the Plans meer dan tevoren volwassenheid aan. Vooral James Walsh is echter de typische Starsailor kenmerken niet verleerd en dat maakt ook van deze plaat weer een waar genot. Helaas geen overtreffende trap, maar wat zijn deze jongens al ver gekomen. Het slotnummer is sowieso een schitterend nostalgisch Starsailor pareltje!
Koop vooral de limited editie met akoestische versies en een bonusnummer. Zoals valt te verwachten komt James Walsh hier bijzonder goed uit de verf en de ingetogen soberheid siert de band. Die extra schijf luistert als een volledig originele EP.