Elegy, van Isabel Coixet

In dit geval is het maar goed dat ik het boek van Philip Roth niet ken. Het geeft een puurder uitgangspunt om de film te beoordelen. Waar men zegt dat Philip Roth op een ongebreideld rauwe manier schrijft, wordt in Elegy de beschaafde wereld niet meer dan opgeruwd. Even ingetogen als de subjecten is ook de toonzetting van de film. Elegy is een film over de kloof tussen ouderdom en jeugdigheid en hun geaccentueerde positie als de grenzen overschreden worden. De kloof tussen lichaam en geest. Sommige dingen veranderen echter nooit. Relaties, het huwelijk, seks veranderen nooit. Totdat het leven je inhaalt en diepe littekens achterlaat. Subtiel en direct toont de film nietsontziend de eigen verantwoordelijkheid voor bezinning en reflectie. De sobere regie laat ruimte over voor verschillende interpretaties van de plot.