Symon - 1 + 1 = 3

De motivatie achter de titel van dit album laat zich raden. 1 + 1 = 3 is de discordante mathematische weergave van het surplusgevoel dat de, van oorsprong Duitse, Simon Binkenborn ervaart in menselijke relaties en vervolgens vertaalt naar muziek. Zoals hij echter zelf benadrukt, kan de plaat niet los van zijn band, bestaand uit Chris Kikic, Ben Bakker en Len van der Laak, worden gezien. Dat maakt dat het solide bandgeluid van 1 + 1 = 3 dus niet is terug te voeren op een enkele singer-songwriter, maar eigenlijk precies is wat het de luisteraar doet vermoeden.

De naam Symon verwijst daar ook naar. Aangezien Simon een andere naam niet wenselijk vond, werd door een hemelse ingeving samen met de band besloten tot het gebruik van de letter ‘y’. Er zit flink wat power achter de songs op dit debuut. Dat blijkt zowel uit het aanvankelijk stevige tempo en de krachtige opbouw van de arrangementen. De songs dwingen af te worden gehoord. Toch missen ze, ondanks alle terecht geprezen diversiteit, net even de intrige van nieuw klinkende visies. Dat staat een constante prestatie op niveau gelukkig niet in de weg. Wel kan het kaf van het koren worden gescheiden. De single Cut Me Loose, met een catchy jaren ’80 ritme dat doet denken aan Grand National, is bijvoorbeeld een hoogtepunt. Het dansbare indiegeluid dat regelmatig de kop op steekt, schuurt tegen het Britse South van de afgelopen jaren aan. De melancholische ballad White on White komt dan toch nog als een verrassing, maar blijft niet echt plakken. Superstitious, waarmee in de afwijkende, originele versie Simon een 3FM Serious Talent werd, blijft ook hier een leuke track. Over het geheel blijkt Simon’s stem een echte opsteker door de overtuigende, hoge mate van variabiliteit.

Met 1 + 1 = 3 laat Symon merken dat eigenlijk alles simpelweg wel snor zit en dat ze met hun opgewekte indiegeluid mensen aan zich kunnen binden. Er is creatieve potentie aanwezig die op de langere termijn meer aandacht behoeft, maar nu nog geen glansrol krijgt.