Clare and The Reasons - Arrow

Met enige vertraging bereikte ons vorig jaar het prachtige debuut The Movie van singer-songwriter Clare en haar fantastische begeleidingsband The Reasons. Die plaat vond, zoals elk jaar eenmaal voor het blok gezet, de weg naar mijn jaarlijstje. Nu al mogen we gaan genieten van de opvolger, getiteld Arrow. Op The Movie klonk nostalgie mooier en puurder dan ooit, zonder verwantschap met het hedendaagse te verliezen.

De huidige plaat bevat een gastoptreden van de grote experimentele muzikante Shara Worden, oftewel My Brightest Diamond, hetgeen natuurlijk boekdelen spreekt. Het succesvolle classicisme van het debuut is desondanks een belangrijke leidraad. Op Arrow lijkt die leidraad echter meer beperkt tot inspiratiebron. Clare and The Reasons zijn in een jaar tijd opgeschoven naar een geluid dat ook het nodige van freakfolk en aanverwante artiesten meepikt. Daarmee wordt het geluid onmiskenbaar moderner. My Brightest Diamond en Andrew Bird worden referenten en leden van Beirut en The National spelen live mee. De breedte van hun geluid wordt goed uitgedrukt door alle muzikale bijstand. Op The Movie was dat nog in de vorm van Van Dyke Parks en Sufjan Stevens. De orkestraties op Arrow zijn minder zwaar en symfonisch aangezet dan op dat debuut. Daardoor krijgt het liedje zelf meer aandacht en valt de gelijkenis in de zoete, kraakheldere stem van Clare met Nina Persson (A Camp, The Cardigans) nog eens extra op. Daaronder zijn prachtige, creatieve arrangementen te vinden die een wijds palet aan instrumenten gebruiken.

Clare and The Reasons zoeken het op Arrow meer in detail en subtiele gelaagdheid. Het debuut pakte de luisteraar met onmiddellijke charme in, terwijl Arrow juist meer rust een aandacht vraagt. Het meesterschap van de muzikanten geeft zich met haast onverwachte genialiteit prijs als dat kleine offer wordt gebracht.