The Clientele - Bonfires on the Heath

Alleen al door de schitterende afbeelding op de albumhoes werd mijn interesse gewekt. Dat Bonfires on the Heath reeds het vijfde album (een plaat met rarities buiten beschouwing gelaten) van deze Londense band is, had ik niet gedacht. Het volledige bestaan van de band beslaat inmiddels bijna twintig jaar en een misser hebben ze nog niet gekend. Het opmerkelijke feit wil nu eenmaal dat de band al die tijd de dans van succes ontspringt. In de VS is dat overigens in mindere mate het geval. Dit is volstrekt onbegrijpelijk als je het schier perfecte popplaatje Bonfires on the Heath opzet.

Het geluid van de band wordt gekenmerkt door een sterke hang naar nostalgie, waarin telkens weer de jaren ’60 en west coast pop op lijken te duiken. Catchy is het nauwelijks, maar de schitterende, dromerige popliedjes brengen een fantastische ontspanning met zich mee. Avontuur wordt verzorgd door de creatieve invullingen van de arrangementen. Licht eigenwijze instrumentkeuzes maken dat de songs telkens weer een extra laag krijgen die de luisteraar verder de plaat in zuigt. Oorstrelende melodieën prikkelen teder de zintuigen. De hele plaat lang weet The Clientele dit gevoel vast te houden en naar diverse hoogtepunten te brengen. Ze laten geen enkele steek vallen. Psychedelica is slechts in subtiele mate deel van de mix en het woord geweld is wel het verste van hun gedachten. Misschien is dat ook wel een verklaring voor het gebrek aan aandacht. Er is op de plaat geen vuiltje aan de lucht en als het schemert dan was het nooit eerder zo zacht.

Op Bonfires on the Heath speelt The Clientele twaalf nummers lang voor Klaas Vaak. Dat gebeurt weliswaar op de best mogelijke en meest charmante wijze die de popmuziek rijk is, maar mist vrijwel iedere vorm van pit. Het is voor te stellen dat niet iedereen dergelijk gespecialiseerde belangstelling heeft. The Clientele komt echter met een genotsgarantie voor die momenten waarop dream pop gevraagd is. Tel daarbij het samenvloeien van sierlijke invloeden uit de muziekgeschiedenis en hun persoonlijke creativiteit op en het wordt haast onmogelijk The Clientele geen warm hart toe te dragen.