Kate Havnevik - Melankton

Voor diegenen die de muziek van Kate Havnevik herkennen: misschien een fan van Grey’s Anatomy of The O.C.? Kate’s muziek leent zich dan ook goed voor gebruik onder beeld. Melankton volgt een beproefd recept in de lichte tot pop klassiek van soundscapeachtige klanken en een zuivere, heldere vrouwenstem daarboven. Enkele werken van Sarah Brightman zijn een goed referentiekader alsook Hooverphonic, hoewel Kate eenzijdiger kiest voor een ambient popgeluid. Dat is ook haar redding, want Melankton (zwarte roos) is houdbaarder dan veel genregenoten.
Er worden veel muzikale tierlantijntjes en dramatische strijkers uit de kast getrokken om het album de nodige stuwkracht mee te geven. Soms is het tot op het randje kitscherig, maar met name de donkere ondertonen weten de composities daar vanaf te houden. Pakkende ritmes zoals in Travel in Time weten samen met orkestrale elektronica-arrangementen nummers tot droompop anthems te polijsten. De Noorse dramatiek die Kate in zich draagt remt ook mooi af tot ingetogener geluiden en wat diepgang in de nummers, getuige Nowhere Warm. Een aardige plaat die beter is dan verwacht in het genre.