The Duke Spirit - Neptune

Het intro van Neptune zet de luisteraar op het verkeerde been, maar de band is sowieso niet voor een gat te vangen. De band zet voort met een typisch rocknummer met drammende percussie, wat meer het domein is van producer Chris Goss (Queens of the Stone Age en Soulwax). Wie nu denkt het geheel doorgrond te hebben, komt nog altijd bedrogen uit. Hoewel het geluid van The Duke Spirit zowel liefhebbers van punkrevival en hedendaagse rock zal aanspreken is er meer te ontdekken. Op verschillende momenten worden muzikale wisselingen gebruikt die in de verte doen denken aan Howling Bells. Als gas teruggenomen wordt, klinken de melodielijntjes zelfs erg pop. Toch lijkt het alsof de band voor originaliteit te veel leunt op inzet van instrumentale aankleding. Hierbij valt het gebruik van backing vocals en koperblazers het meest op. De belangrijkste troeven blijven dan ook beperkt tot de aanstekelijke energie, de zang en het mysterieuze randje op de achtergrond.
Hun debuutplaat kon in 2005 rekenen op positieve kritieken, maar ik weet niet of ze met dit plaatje de weg zullen vinden naar het grote publiek. Aan de gedreven consistente stem van frontvrouw Leila Moss zal het in ieder geval niet liggen.