Caótica Ana, van Julio Medem

Er zijn weinig regisseurs die even mooie en intelligente films maken als Julio Medem. Hij maakte veelgeprezen films als Los Amantes Del Círculo Polar en Lucía y el Sexo. Voor Caótica Ana vond hij inspiratie in grote gebeurtenissen in zijn eigen leven. Zijn manier van verhalen vertellen lijkt daardoor harder en confrontatiever dan voorheen. Zijn schitterende cinematografische stijl is wederom verder ontwikkelt. De film trekt je daardoor direct in een temporele en visuele cadans die je niet meer loslaat. Hoewel de vertelstructuur van Caótica Ana opnieuw een hoge mate van abstractie en bewustzijn vraagt, schijnt de regie associatief en intuïtief toe. Deze film is geen makkelijk beginpunt voor een verkenning van Julie Medem’s oeuvre, vooral omdat de verregaande artistieke groei zorgt dat Caótica Ana minder samenhangend overkomt dan eerder werk. Uit zijn stijl spreekt altijd een onbevattelijke liefde voor menselijke complexiteit en de intieme, fysieke expressies van het lichaam. In deze laatste film wordt dit op de spits gedreven door te concentreren op het volwassen worden van een onstuimige kunstenares, Ana, en de tragische jonge doden die zij in eerdere levens is gestorven. Aan de hand daarvan wordt de esoterie van de betekenis van haar bestaat aan de kijker op cryptische wijze ontbloot. Caótica Ana bestaat uit delen die terugtellen van 10 tot 0, waarmee de film de deconstructie volgt die Ana in het verhaal onder hypnose ondergaat. Daarin vervaagt het belang van het verschil tussen hypnose en werkelijkheid. Dit ontwikkelt zich onomkeerbaar middels diverse, constant vernieuwende scènes die langzaam telkens meer onthullen tot aan het onverwachte eind. Julio Medem’s werk is niet bedoeld om duidelijk te zijn, maar kruipt zelf in het onderbewuste. Bij iedere keer dat je zijn films ziet, zal beleving en begrip intensiveren.