Barcelona - Absolutes

Het komt voor mij als een verrassing dat het album Absolutes in stilte aan ons voorbij is gegaan. In de beste traditie die met de grote U2 en Coldplay is begonnen bouwt Barcelona (uit Seatlle) voort. De Britse pracht ten spijt, heb ik toch ook wel een zwak voor alternatieven met een sterke Amerikaanse influx, zoals Blue Merle bijvoorbeeld ook al eens liet horen. Barcelona past echter vooral goed naast singer-songwriters als Jeremy Larsson en Greg Laswell. Er zijn namelijk talloze Amerikaanse bands die doorslaan naar de zwaardere ‘emo’ kant of een zeer commercieel pakketje presenteren à la One Republic. Ze vrijwaren zich echter wel van dergelijke uitwassen en plaatsen zich met een rockende edge aan de indie kant van het spectrum. Impopulair kan je Barcelona overigens zeker niet noemen met ruim één miljoen hits op Myspace. Des te verwarrender is de stilte in ons land. De toegankelijke combinatie van sterk melodische popvocalen, melodrama en de uitgestrektheid van ambient strijkers in soundscapes pakken bijzonder aangenaam uit. Dat ze daarbij een overtuigende mate van originele muzikaliteit bereiken en niet een selectie van zekere succesformules volgen, spreekt voor hun karakter. Zowel voor de liefhebbers van steviger werk als van zich rustig ontvouwende balades vormt Barcelona met Absolutes een heerlijk indiepop middelpunt. Ook de sceptici zouden er goed aan doen om deze genreplaat van de andere kant van de oceaan eens te proberen.