Sandrine - Dark Fades into the Light

Als dochter van een dominee was de kerk Sandrine’s eerste aanzet tot muziek. Haar talent ontwikkelde pas echt toen ze het gezin rigoureus de rug toekeerde. De seculaire muziek was een openbaring. Haar Australische debuut volgde snel en succesvol, waarna de roddelpers haar muzikale onafhankelijkheid bijna neersloeg. De redding kwam in muziek en liefde toen ze haar pijlen op Amerika richtte en producer Malcolm Burn vond. Van deze worsteling is op het album niets te merken. Vanaf het begin gaat er een ontspannen sfeer van uit. Met krachtige, verhalende stem voert Sandrine je door een aantal mooie ballads. Het viert de schoonheid van simpele dingen in het leven als een frisse, zomerse zonsopkomst. De inspiratie is terug te voeren op singer-songwriters van de sixties. De songs bevatten een natuurlijk americanalaagje met een zinderend broeigevoel. Het doet me denken aan voormalig landgenote Sarah Blasko of A Girl Called Eddy en Aimee Mann. Volstrekt een schot in de roos.