Adem - Takes

Dit project van Adem Ilhan bevat louter covers van nummers die hem op verschillende momenten geïnspireerd hebben. Na twee prachtige albums met een uniek geluid en composities is dit een verrassende aanpak. Het is echter niet echt verrassend dat er van ieder nummer weinig origineels overeind blijft. Adem zet nummers van onder andere PJ Harvey, Björk en Yo La Tengo zorgvuldig naar zijn hand. Zo weet hij van Takes een album te maken dat vooral op details en toon te onderscheiden is van zijn eigen werk. Aangezien Adem’s debuut voor mij een eyeopener was, is het des te mooier enkele muzikanten gepresenteerd te krijgen die dat voor hem betekenden, wat dit een bijzonder persoonlijk plaatje maakt. Daarnaast is het niet moeilijk het waagstuk te respecteren, want hoe maak je van nummers die je zelf bewondert een versie die dat evenaart? Adem startte met uitgeklede versies van covers die hij live speelde en vulde deze vervolgens tijdens het opnameproces instinctief in. Niet iedere cover heeft exact één origineel als fundament. Mede hierdoor is zijn eigen stijl zo herkenbaar bewaard gebleven. De albumtitel is voortgekomen uit de werkwijze. Uiteindelijk focuste Adem zich op het invloedrijke decennium 1991 tot 2001. Alle welgemeende moeite ten spijt moet ik bekennen dat tussen het genieten door, ik zijn eigen werk wel mis. Het is duidelijk dat niet alle nummers op zijn instrument- en stembeheersing zijn geschreven en dat is jammer. Eigenlijk klinkt het geheel vol en vlak tegelijk: de songs spreken minder, het charmante, rammelende randje is er vanaf. Aangename uitzonderingen zijn Tears Are in Your Eyes (Yo La Tengo) en het ongebreideld emotionele Unravel (Björk). Takes blijft desondanks wel een bijzonder album met misschien veel betere covers dan de meesten zouden produceren. De volgende keer hoop ik toch weer op echt eigen materiaal.