Aimee Mann - @#%&*! Smilers

Inmiddels bij haar zevende soloalbum aanbeland kan rustig worden gesteld dat Aimee Mann een van de ware troubadours van hedendaags Amerika is. Ze kenmerkt zich al jaren door een eigen kijk op de wereld, verpakt in een eigen sound, verteld in doortastende lyrics. Middels de visuele apotheose van de film Magnolia vond ze de weg naar een breder publiek en week in de albums die volgden niet van de soundtrackachtige koers af. Het nieuwe album Smilers is opnieuw getekend door haar zo herkenbare sound, waarbij A Girl Called Eddy en recentelijk Sandrine aansluiting zochten. Waarom zou ze afwijken van een formule die haar duidelijk op het lijf geschreven is? Je zou hoogstens kunnen opmerken dat haar krachtige, vertellende stijl alsmaar versterkt. Toch onthult Smilers een glimp van een nieuwe ontwikkeling, die hangt naar puurdere instrumentatie (o.a. Stranger into Starman). Hoewel de songstructuren vergelijkbaar blijven, is ze erin geslaagd om met rijke akoestische arrangementen songs als The Great Beyond en Medicine Wheel muzikaal een andere richting te geven. Dit geeft haar zinderende stem zo mogelijk nog meer zeggingskracht over de gelaagde accenten. Voor de fans een verrassende toegevoegde spanning. Smilers concentreert zich op de door haar geliefde excentriekelingen, die zich op verschillende manieren aan de rand van de samenleving begeven. Opbouwend naar het slot van het album raakt ze zo, dat ze zichzelf meermalen voorbijstreeft. Bevestiging is al jarenlang overbodig. Aimee Mann is een niet meer weg te denken talent en Smilers wederom een onmisbaar resultaat.