The Miserable Rich - 12 Ways to Count

12 Ways to Count is één van die sporadische albums die je hoort en daarna zou een wereld zonder niet meer compleet zijn. Tijdens de formatieve opnamesessies verzamelde het oorspronkelijke duo James de Malplaquet en Willem Calderbank (Grape Authority) de andere bandleden, maar dat de band nog geen jaar samen is, valt niet te merken. Met ervaring in huis uit de folktronica, een 8-koppige alt folkband (Shoreline) en inspiratie van ex-Zombie zanger (Colin Blunstone) en de orkestbewerkingen van Kraftwerk door Balanescu, werd een kamerensemble opgezet dat popmuziek speelt. Moeiteloos bewijzen ze dat er voor akoestische strijkers enorm veel toepassingen zijn in de originelere indiepop. Zodanig dat je je zelfs afvraagt waarom je in het verleden met inferieure kwaliteit hebt kunnen leven. The Miserable Rich klinken alsof ze oertraditionele structuren in segmenten hebben afgebroken en heel zorgvuldig weer hebben opgebouwd, totdat er een modern, bijna avant-garde geluid ontstond, geconstrueerd met eeuwenoude middelen. Het resultaat is fabelachtig mooi, ontneemt je de adem en laat je met twijfelachtige verzadiging achter. Immers, het verrast uit totaal onverwachtse hoek en is daarmee de spreekwoordelijke donderslag bij heldere hemel. Het zal nog vele hoofdbrekens vergen dit te evenaren. Alle songs zijn van een ongehoord hoog niveau en daarbij nog eens buitengewoon intelligent en spitsvondig. Ze tonen zich meester op ieder vlak. De etherisch, licht rasperige stem weet te springen en te drijven. Hij overtuigt iedere song weer en kleurt goed bij de akoestische arrangementen. The Miserable Rich hebben met hun aanpak indiepop vervolmaakt door te ontroeren met puur muzikaal talent.