Eskobar - Death in Venice

Al jaren maakt het Zweedse Eskobar bijzonder mooie platen met muziek die tussen alt country en de pop inhangt. Nadat hun vierde, eponieme album stilistisch het beste liet zien van hun muzikale en tekstuele kunnen met prachtig verstilde ballads en een hoofdrol voor de fantastisch, etherisch heldere vocalen van Daniel Bellqvist, pakken ze op Death in Athens uit met een beduidend steviger toonzetting. Dat maakt dat hun muziek meer richting Brits-Scandinavische bands opschuift, met name diegenen geïnspireerd door U2 en Coldplay, in tegenstelling tot het eerder vergelijkbare Without Gravity. Hoewel dat een anoniemer geluid geeft, is het ritme, dat in plaats van dromerigheid gekomen is, een sterke troef. Death in Athens laat duidelijk de veelzijdige veerkracht van de band zien en de poprockweg met originele bochten bevalt goed. Dergelijke omslag is erg knap op een vijfde plaat.