The Dodos - Visiter

The Dodos groeide uit een akoestische eenmansact van Meric Long, wiens invloed nog altijd te goed horen is in de alomaanwezige gitaar. Bovendien tourde de groep een tijd met het bijzondere Peter and the Wolf, wat ook zeker zijn sporen heeft nagelaten. The Dodos zijn erniet op uit een conventioneel roots of folkgeluid neer te zetten, noch behoren ze ontegenzeglijk tot de indiepop. Het vaak wat langere formaat van hun weldadig opgebouwde composities volgt een experimentelere weg. Deze lijkt mede geïnspireerd door muzikanten als David Burn en luistert ook naar de wereldmuziek. Bovendien heeft Visiter een stevigere en vooral ook erg ritmische kant die zich schaart onder de rock. Een vergelijkbare band zal je dan ook niet gauw vinden, maar liefhebbers van Plants and Animals, Vampire Weekend, Akron Family of het klassiekere experiment van Andrew Bird kunnen hun hart ophalen. Er zijn constant stemmingswisselingen en scherpe omslagen in de muziek. Soms slaat het allemaal wat door en drammen de snerende drums met rock’n’roll inslag net iets te veel. Danweer is al die overmoed weg en zijn ze bezwerend melodieus tot zelfs dromerig mooi. Het lijkt erop dat The Dodo’s zich moedwillig een ambigu imago aanmeten. Gelukkig leidt dat in dit geval tot enkele geniale momenten. Toch, wanneer je ondergedompeld wordt in de wereld van The Dodos, kost het niet veel moeite om deel te worden van dit epische folkrock gevoel. De gematigde overdaad ten spijt zijn The Dodos erin geslaagd met Visiter een onuitwisbare indruk achter te laten die nog lang zal naklinken.