Stateless - Stateless

Deze nu nog onbekende band uit Leeds zou wel eens een grote toekomst tegemoet kunnen gaan. Hun titelloze debuut heeft lang op zich laten wachten (ik was de band al tijden op het spoor), maar is dat zeker waard. Zelden klonk een volgeling van het Coldplay succes zo fris en overtuigend. Toch vind ik dat de epische poprock ballads van Stateless meer aansluiting vinden bij de piano van Keane, het dramatische van Thirteen Senses of Cloudmachine en de rijke composities van South. Zonder gebruik van gitaren, brengt de band ons een origineel geluid waarin drums, keys, en uitgesponnen elektronica een grote rol spelen. Hoewel het duidelijk is waar de mosterd gehaald wordt, is het vernieuwende dat ze goed geluisterd hebben naar de dance en op originele wijze deze invloeden hebben verwerkt in een toegankelijk popgeluid. Het algemene karakter van het album is iets steviger dan van bands in dit genre verwacht kan worden. Zanger Chris James kan een enorme keel opzetten, wat grotendeels zeer goed werkt met de nummers, maar soms ook de grenzen van zijn kunnen bereikt. Het nummer Bloodstream weet zich bijzonder krachtig onderhuids te nestelen, zoals de teksten al doen vermoeden, en vervolgens hoop je alleen maar dat het daar nog dagen blijft zitten. Bovendien heeft het album een lange houdbaarheid. De nummers weten je iedere speelbeurt weer te boeien. Daarmee heeft Stateless een streepje voor op genregenoten en één van de beste debuten van 2007 afgeleverd.