Sarah Blasko - What the Sea Wants, the Sea Will Have

Het nieuwe plaatje van deze eigenzinnige singer-songwriter uit Australië was bijna ongemerkt aan me voorbij gegaan. In 2004 verraste ze met een bijzonder prettig in het gehoor liggend debuut dat net de juiste dosis experimenteerdrift had om een eigen karakter neer te zetten. Luisteraars die denken dat ze met dit plaatje eenzelfde gerecht voorgeschoteld krijgen, komen bedrogen uit. Het geluid op What the Sea Wants is zo koud en dreigend als de zee zelf kan zijn. Nog meer dan de eerste heeft dit album een zeer eigen karakter waarin het bijzondere timbre van Sarah goed stand houdt tussen de soms drukke productie. Er komen zelfs militaristisch aandoende percussie secties aan te pas om de donkere sfeer neer te zetten. Dit betekent niet dat het album niet geschikt is voor liefhebbers van het debuut. Wel is het even wennen en zal er wat meer geduld voor nodig zijn om beloond te worden. De knappe composities en bijzondere begeleiding komen nog steeds tot mooie muzikale climaxen, zoals in ‘Planet New Year’ en ‘Amazing Thing’, die nog eens versterkt worden door poëtische, intelligente songteksten. Ze willigt de belofte een avontuurlijke en welkome toevoeging te zijn in singer-songwriterland volledig in, maar toch mis ik af en toe de gloedvolle sfeer van The Overture & The Underscore, die je als een warme fluwelen deken inpakte.