Washington - Rouge/Noir

Het Noorweegse Washington blijft ons ook op dit derde album verbazen. Hun debuut was terecht een groot succes, met een origineel, melancholisch perspectief op het geluid van Radiohead en Coldplay. Op opvolger Astral Sky pakte in een onverwachte bocht een americanageluid het stokje over. Rouge/Noir schuift echter terug naar eerdere inspiratiebronnen en pikt op spaarzame wijze deeltjes mee van bands als Leaves, The Open en Doveman. Klassieke invloeden zorgen voor de slepende structuren van de songs. Er heerst een ongekende rust op het album, Washington klonk nooit eerder zo ingetogen en afstandelijk. Tegelijkertijd intrigeert de soundscape-achtige ontoegankelijkheid, waardoor de luisteraar juist meer betrokken raakt. Er is absoluut geen sprake meer van americana, van het koude Scandinavië des te meer. Alle aanvankelijke Arctische vergelijkingen waren duidelijk voorbarig. In de gevoelige, dynamische balans ligt echter nog voldoende van het oude Washington, hoewel de melodieën schetsmatig zijn, het geluid donkerder, de composities onconventioneel. Bevroren rust en pulserende pracht, maar niet voor iedereen weggelegd.