One Day International - Blackbird

Al zeker een jaar geleden viel mijn oog op deze Ierse band. Niet omdat ze het toonbeeld zijn van vernieuwing en originaliteit, maar omdat ze simpelweg zonder uitzondering geweldige indiepopliedjes schrijven. Hun geluid ligt in het verlengde van Thirteen Senses, As Tall As Lions en landgenoten Leya met een stevige nadruk op subtiele pianopartijen en toegankelijke melodieën. Toch weten ze zich met de vaste cello, blazers en kenmerkend jazzy melodrama te onderscheiden, waarbij vooral opvalt dat ondanks alles er beduidend ingetogen gewerkt wordt ten opzichte van genregenoten. Daarbij kan het gevoel je niet ontgaan dat de klanken van de band onlosmakelijk met het sentiment van hun thuisland verbonden lijken te zijn, geaccentueerd in een wiegende dynamiek. Iedere noot is perfectionistisch geplaatst en leidt een eigen charismatisch leven in de composities. Al even zorgvuldig en spaarzaam wordt er met teksten omgesprongen. One Day International is een hecht ensemble van zeer getalenteerde muzikanten, zeker als je bedenkt dat ze slechts een jaar samen schrijven en spelen. Herhaaldelijk bewijzen ze dat met simpele middelen de mooiste nummers geschreven kunnen worden. Ze stralen door hun integere muzikaliteit. Ondanks het rijke productiewerk van Brian Crosby hebben de songs nergens aan helderheid ingeboet. Blackbird lokt je in een muzikale wereld om je drie kwartier later uit te spuwen, enigszins verdwaasd, vervuld van schoonheid.