Sigur Rós - Með suð í eyrum við spilum endalaust

Með suð í eyrum við spilum endalaust is in meerdere opzichten een stijlbreuk ten opzichte van het eerdere werk van dit onverwachte succesverhaal. Op dit album doen Engelstalige nummers voor het eerst hun intrede en ook is het album niet alleen in hun thuisland opgenomen. Als een productieve band betaamd, kwam dit album in recordtempo tot stand. Het componeren heeft met dit vijfde album een vrijere zwaai genomen. Dat betekent dat na alle topprestaties die de band al leverde dit album ook weer echt voor verrassingen zorgt. Dit is echter niet alleen de verdienste van de band zelf, daar ze ook gebruik maken van enkele zeer getalenteerde muzikale collectieven. Het eveneens IJslands kwartet Amiina heeft een bescheiden rol op het album, net als het London Sinfonietta en London Oratory Boy’s Choir die zorgen voor een werkelijk groots gebaar waar nodig. De invloeden van strijkkwartet Amiina zijn merkbaar. De bijzonder mooie plaat Kurr zal het grote publiek misschien ontgaan zijn, maar hun participatie op Með suð í eyrum við spilum endalaust spreekt boekdelen. Daarnaast zijn de vocalen van Jónsi zijn sterker en buigzamer dan ooit. Dat is ook nodig, want op relatief opgewekte wijze worden stevige ritmes naadloos de nummers ingeweven, waardoor een bijna opzwepende, in plaats van de gewoonlijk bezwerende, sfeer ontstaat. Toch wordt de klassieke pracht van de soundscapekunstenaars in deze ontwikkelingen niet vergeten, hoor de opening van Festival en Með suð í eyrum. Vooral de slotnummers hebben een pure, verstilde schoonheid die door het contrast extra belonend is. Het maakt dit album vooral spannender en gevarieerder. Wederom een goede plaat van genrebouwers en componisten Sigur Rós en hopelijk een definitieve carrièreslag voor Amiina.