Nico Muhly - A Good Understanding

Nico Muhly duikt de laatste jaren steeds vaker op, zij het niet in de context waarin we zijn eigen werk vinden. Hij leent zijn talent als componist en muzikant voor de arrangementen van bekende indie artiesten als Valgeir Sigurđsson, Antony & the Johnsons, Bonnie ‘Prince’ Billy, Björk, Sam Amidon, Doveman, Grizzly Bear, Jónsi en Teitur. Een indrukwekkende lijst, maar daarnaast is zijn vlag als componist in de contemporaine muziek rijzende. A Good Understanding komt vrijwel tegelijk uit met de muziek voor een choreografie van Stephen Petronio, I Drink the Air Before Me, en staat bovendien ver af van de voorgaande collecties van zijn werk: Speaks Volumes en Mothertongue. A Good Understanding toont de jonge Amerikaan als componist van koorwerken.

Onmiddellijk blijkt dat in de composities op dit album het klassieke karakter uitgesprokener is. Wellicht komt dat omdat deze werken gedeeltelijk zijn geïnspireerd door zijn jonge jaren als koorzanger waarin zijn liefde voor koormuziek vorm kreeg. Naar eigen zeggen is de selectie gezangen First Service een directe poging de schoonheid van de texturen in het koorzingen te herbeleven. Deze korte stukken zijn ingeklemd tussen de indrukwekkender composities Bright Mass with Canons, dat het karakter van een requiem meekrijgt, en de ingetogener en opvallende kerstlofzang Senex Puerum Portabat, waarin Muhly op subtiele wijze speelt met langgerekte tonen en ritmes die sferische klankkleuren teweeg brengen. Op natuurlijke wijze gaat dit over in het progressieve en dynamische A Good Understanding. Muhly zelf noemt het een feestelijke compositie. Tot dan toe kent het hele album echter een sonore somberte die weliswaar de contemplatieve eigenschappen van sacraliteit echoot, maar zeker nauwelijks lichte of opgewekte kanten kent. Wel leeft A Good Understanding op in de zin dat de compositie metrisch is opengewerkt en zowel een vervreemdend als uitnodigende uitwerking kent.

Muhly geeft aan het een creatieve uitdaging te vinden teksten die al eeuwen worden gereciteerd opnieuw vorm te geven en doet dat op eigengereide wijze. Zijn stijl kent elementen van Tavener, Duruflé en tot op zekere hoogte het niet korale werk van Arvo Pärt en hun voorgangers. Echt eigenzinnig wordt het album bij het slotstuk dat tevens het enige seculiere werk is. In Whitman’s teksten voor Expecting the Main Things from You herkende Nico Muhly een sacrale kwaliteit vergelijkbaar met psalmen. Zijn strubbeling om met seculiere teksten te werken, levert het meest expressieve werk op. Er zijn elementen in terug te vinden die zich hebben laten inspireren door minimalistische en popmuziek, zoals ook op Speaks Volumes het geval was. Het levert een verfrissende harmonische spanning op afgewisseld met separatistische dissonanten die misschien nog wel het meest herkenbaar is als Nico Muhly’s eigen interpretatie van voor hem significante muzikale stijlen.

A Good Understanding zal misschien makkelijker dan eerdere platen de weg vinden naar de collectie van de verstokte klassieke muziek liefhebber. Het vestigt Muhly’s naam als componist stevig in de koorwereld. Voor de mensen die hem als arrangeur gewend zijn, zal A Good Understanding een flinke stap zijn. Het is zeker lonend die moeite te nemen, hoewel Speaks Volumes wellicht een toepasselijker startpunt vormt.