Chapter - III

De albumtitel geeft aan hoeveel je gemist hebt als je Chapter nog niet kende. Twee mij onbekende albums gingen III voor. Verwarrend is echter wel dat er ook een IV bestaat en dat die EP (geen volledig album) een eerdere releasedate (iTunes) kent dan III. Ook de afkomst van de band is in nevelen gehuld. Myspace vermeldt Belgische, Engelse en Zwitserse roots. De Zwitserse connectie wordt concreet doordat III is opgenomen in een Geneefse studio van bandlid Thierry van Osselt.

Voorheen schijnt Chapter vooral een slaapkamerproject te zijn geweest. Het huidige album beingt echter niet overwogen intiem noch uitgesproken evocatief. De magie van het slaapkamergevoel lijkt verloren te zijn gegaan in de studio. III opent met Tomcat dat vocalen huist die ergens tussen José Gonzales en My Architects blijven hangen. Het zeurderige toontje van de stem in de eerste nummers past eigenlijk beter bij dance georiënteerd werk dan verhalende pop, hetgeen toch de signatuur van Chapter zou zijn. Folkelementen zijn eerder terug te vinden in de geaccentueerde instrumentatie dan de songstructuren. Getingel en getokkel maken al gauw dat een band een folkuitstraling krijgt, maar de werkelijke geste van Chapter is anders: het sentiment van kabbelende pop-noir. De akoestische warmte in de grondslag van de band is uitermate plezierig en toch bekruipt me tijdens het beluisteren van de plaat meerdere malen het gevoel dat er wat expressie mist. De ritmische percussie blijft te allen tijde getemperd en de vocalen betrekkelijk vlak. De Blaudzunachtige, huilende snik die in de vocalen van het eenvoudige My Sweet Girl sluipt, is een verlichting evenals de verrassend kale, punchy intermezzo Candle of Black Hope. What Am I To Do Now? zet vervolgens een zangerige donkerte van Alex’s vocalen in de etalage. The Bird (Song for Mum) valt op door een wijds gitaarloopje en helder afwijkende melodielijn. Het lijkt erop dat Chapter wel degelijk uit het juiste hout gesneden is en zich op III aanvankelijk te vaak verliest in een wollige invulling die leidt tot lijzige liedjes. Ze onderpresteren weliswaar nooit, maar die songs bezitten regelmatig te weinig overredingskracht.

Voor Chapter is dus wat geduld nodig. Wie de moeite neemt om te blijven luisteren zal zonder twijfel met name op de tweede helft van III aangenaam worden verrast door een variatie aan herinterpretaties van de op de eerste helft wat vlak gepresenteerde ideeën. Wanneer de ideeën puur worden gehouden, is Chapter in staat prachtige kleine liedjes te schrijven.