Chimes & Bells - Into Pieces of Wood

In afwachting van een album, geeft de EP Into Pieces of Wood van het Deense Chimes & Bells, het creatieve kind van celliste Cæcilie Trier, al twee jaar lang een prachtig beeld van een band die zijn volle wasdom niet mag mislopen. Met slechts vier songs (ondanks de minimale speeltijd van ruim vijf minuten) is het enigszins behelpen. De schoonheid van het tergend trage tempo doet naar uren van prolongatie verlangen. Chimes & Bells heeft veel gemeen met bands die recentelijk bejubeld worden. Belangrijk om te noemen zijn Fleet Foxes, Beach House en Choir of Young Believers, allen voor hun eigen stijlelementen. Daarnaast vormen de psychedelische tapijten van Warpaint wellicht een heel vers ijkpunt. Naast de broeierige compactheid van de onderliggende laag, houdt Chimes & Bells soms hun composities relatief leeg. De songstructuren volgen met regelmaat patronen uit oude muziek, zoals de eveneens door samenzang gedreven melodieën van Fleet Foxes daaraan refereerden. Chimes & Bells gebruikt echter steviger klankpatronen om hun songs op te bouwen. Titelsong Into Pieces of Wood doet dat zelfs op dergelijk traag pulserende en gruizige manier dat Archive in herinnering wordt geroepen. Door alle songs heen begint zich een manier van zingen te openbaren die ritme aanbrengt door de constante stuwing van de stroperige lagen op de melodie te stoppen. Na ruim twintig minuten rest er een verwachtingsvolle stilte. Volgens mij hangt ere en album in de lucht, maar concrete heb ik dat nog niet zien worden.