Pseudosix - Pseudosix

Dit vijftal uit de muzikale brandhaard in Portland, Oregon, zorgt voor in glimlach in combinatie met hun naam. Ze zijn hier nog onbekend, maar dit eponieme album moet daar verandering in kunnen brengen. Vanuit een atmosferische opener met grootse uithalen, vervolgt het met de onweerstaanbare mellow americana riedel van Under the Waves. Vanaf dat moment zit je vastgespijkerd op het puntje van je stoel in afwachting van wat er komen gaat. De opbouw van de spanningsboog gaat met de souplesse der ervarenheid. Toch is dit slechts hun tweede plaat. Ze bevinden zich constant op het scheidsvlak van droompop en het stevige van alternatieve rock. Veranderlijk krijgen beide kanten de ruimte, zoals duidelijk te horen is in Waisting Taking Up Space. Echt experimenteel is het niet, maar er worden veel vernieuwende paden ingeslagen. Dit geeft hun een toegankelijk en fris karakter. De nummers vloeien moeiteloos in elkaar over, terwijl ze een grote mate van diversiteit behouden. De wat afstandelijke, kille vocalen zijn mooi over de warme toonzetting van de instrumentatie heen gewerkt. Op een heel dun laagje americana worden heel aangename, avontuurlijke nummers geweven, die stijlvormen afsnoepen van altcountry en ‘60s Westcoast pop. Zo krijgen geluiden van bands als Oranger, Winterpills, Radar Bros. en een klein beetje van The Open evenwichtig nieuwe opmerkzaamheid. Een delicate dynamiek, verrassend pakkende kabbellijntjes en een groot gevoel voor originele harmonieën maken uitzonderlijk sterke troeven. Nevelige melodieën breken uit door aandachtvragende gitaarrifjes en vocale loopjes. Alles is verpakt in een bittere balans van emoties. Pseudosix geeft verkoeling in de zomer en iets broeierigs in de winter.