Snow Patrol - A Hundred Million Suns

Door het stevige karakter van Snow Patrol heeft het altijd voor mij een aparte positie binnen de populaire Britse bandjesgolf van na Radiohead en Coldplay ingenomen. Het zijn daarom ook vaak hun balads die mij meer weten te raken. In een vergelijkbare hoek vinden we ook Hope of the States, die met hun laatste album mij ook wisten te winnen voor het stevigere werk. De wat monotone percussie op de achtergrond van A Hundred Million Suns bereikt die status helaas niet. Wellicht dat de aanvankelijk uitbundige toonzetting van het album daar debet aan is, maar mijn gevoel wordt een andere kant op geduwd dan ik bij de meeste critici zag. De opener is wel vol vuur, maar door de gesloten compositie ook erg vlak en die trend zet door. Eyes Open wint het dan voor mij van de huidige plaat. Ik dacht het album na drie nummers teleurgesteld al door te hebben. De evolutie wordt plotseling duidelijk bij Lifeboats. Dit nummer houdt zich meer op de vlakte, maar intrigeert door sfeer en klankkleur. The Golden Floor weet eenzelfde snaar te raken. Daarmee krijgt het album zijn balans terug en vind ik ook en positieve ontwikkeling. Desondanks is na afloop er toch weinig van blijven hangen en dat was bij Eyes Open wel anders. Ambiguïteit alom.