The British Expeditionary Force - Chapter One: a long way from home

Erased Tapes strikes again. OK het is eigenlijk al een tijdje terug dat dit album bij hen verscheen, maar dat neemt niet weg dat nog veel meer mensen moeten gaan luisteren. Recentelijk met Finn. en ook met bijvoorbeeld een groot talent als Olafur Arnalds weten ze telkens de krenten uit de pap te pikken. The British Expeditionary Force heeft inmiddels Chapter Two in de startblokken staan. Hoog tijd dus om wat woorden vuil te maken aan Chapter One. BEF bestaat uit producer Justin Lockey en de fragile lyrics en vocalen van Aid Burrows (My Architects), die zonder fysieke samenkomst zijn samengesmolten op deze plaat. De langslepende soundscapestructuren van hun composities zuigen je direct naar de kern van de muziek. Hierbij valt op dat de band een mooie balans weet te vinden tussen popliedjes en een ambient vorm van progressieve rock. Hierin combineren ze iets van de sound van My Architects, met name natuurlijk in de vocalen, en de gelaagde drives in Sickoakes en Engineers. Maak echter niet de vergissing dat het geluid op Chapter One eentonig zal zijn, want de diversiteit is groot. Instrumentale middelen worden zorgvuldig en soms spaarzaam ingezet om grotere effecten te bereiken. Ze zetten met hun eerste album een gedurfde muzikale stap en ik hoop dat deze band hogere ogen gaat gooien dan de genoemde namen tot nu toe. Wellicht dat Chapter Two dit gaat bewerkstelligen.