Bohren & Der Club of Gore - Dolores

Git en gitzwart lijkt Dolores van Bohren & Der Club of Gore. Zware donkere, loom slepende klanken dragen de ruimtelijke ambient aandoende stijl. Daarnaast heeft jazz overduidelijk zijn sporen nagelaten op het album. Voor mij zijn ze nog een grote onbekende, desondanks is dit al hun zesde studioplaat. Toch is de instrumentale wereld van deze Duitsers niet alleen representatief voor ellende. Het kent ook een droeve melancholie in de fluisterend, geaspireerde saxofoonpartij in Unkerich bijvoorbeeld. Dolores werkt zich al gauw op de achtergrond. De nummers lopen vrijwel ongemerkt in elkaar over. Hoewel dat aan de ene kant juist de kracht is van de composities, ligt verveling op de loer. Het is sowieso een bijzondere luisterervaring voor wie wat spanning bij zijn ontspanning zoekt. Wie niet gevoelig is voor nachtmerries geeft Dolores een stroperig en slaperig delirium. Het zou mooi kleuren bij het cinematografisch magisch realisme van halverwege vorige eeuw.