Aqualung - Words and Music

Al drie albums lang is Aqualung een persoonlijke favoriet. Toch heeft zijn vorige album dit land niet eens gezien en volgens mij dreigt dat deze vierde plaat ook te overkomen. Voorheen gunde ik Aqualung graag een plekje naast namen als Coldplay, Radiohead en Keane, maar dan als singer-songwriter. Inmiddels hebben al deze bands duidelijk uit elkaar liggende paden gekozen en ook Aqualung lijkt met deze plaat een kleine omslag door te maken. Dit brengt zijn geluid plotseling ook in het verlengde van Bart Davenport en anderen. Al bij opening wordt dit duidelijk door de herinterpretatie van het eerder uitgebrachte 7 Keys. Van dergelijke herinterpretaties vinden we er nog enkelen terug op het album. Matt Hales (Aqualung) geeft zelf aan dat zijn vorige album Memory Man vooral met het hoofd geschreven is en dit huidige met het hart. Het is een reflectie op zijn vroege successen. Daardoor klinkt het zowel gerijpt als vooruitstrevend. De intieme, breekbare sfeer die zelfs op het electronica gedreven Memory Man nog overeind bleef, heeft plaats gemaakt voor fijne afwerking en zelfs een ingetogen euforie. Het geheel is gladgestreken, de ongepolijste jonge emoties van het eerste boet daarmee aan karakter in. Slip-Sliding Away (een cover van Paul Simon) valt ietwat uit te toon, maar geeft wel een inspiratiebron aan. Het oprechte songschrijven in spontane melodieën vormt nog altijd de basis. Words and Music is dus minder tegendraads en eccentriek. Nog altijd zal niet iedereen zijn stemgeluid kunnen waarderen, wel slaat dit album een brug naar eerder ongeraakt publiek met een iets toegankelijker geluid. Words and Music is een mooie antologie, een reflexieve ontwikkeling, een persoonlijk document, hoewel toch niet het originele album waar ik op gehoopt had.