Lowgold - Promise Lands

De nieuwe plaat van Lowgold verenigt als vanouds hun Britse afkomst met Amerikaanse sound en structuur. Hun melodische gitaar poprock wordt al sinds de eerste release veel vergeleken met Coldplay en dat moet nu maar eens over zijn. Als je dan toch aan het vergelijken slaat komen er ook nog eens vooral Britse namen bovendrijven in plaats van Amerikanen. Op Promise Lands klinkt Lowgold geregeld als een mix van Doves en Cherry Ghost, terwijl hun wildere kant bij tijd en wijlen een donker randje krijgt dat van Editors lijkt afgesnoept. De nummers zijn allen sterk, maar de productie is vaag te noemen en daarmee komen de composities niet zo goed uit de verf. De wat vlakke sound van het album maakt dat het nergens echt binnenkomt of aanstekelijk wordt. Zanger Darren Ford is gelukkig een constante van hoog niveau. Uiteindelijk geeft Farmer’s Tale aan dat met de soberdere songwriting skills van Daniel Symons er nog altijd voldoende potentieel zit in de band. Zonder de spanning, diepte en diversiteit van genregenoten laten ze hier echter heel wat liggen.