Heinali - 67 Breaths

Heinali is een autodidactische Oekraïense componist. Zijn album 67 Breaths laat zich waarschijnlijk het classificeren als minimalistische ambient neoklassiek. Ondanks het ontbreken van formele educatie, voelt de Oekraïner de heersende tijdsgeest goed aan. Piano en strijkers vormen veelal de basis van zijn composities, maar hij experimenteert met elektronica en elektronische noise. Het klinkt niet altijd even ontwikkeld als bijvoorbeeld Ólafur Arnalds, maar dat is zeker wel een referentiepunt. Dichterbij kom je echter met Rival Consoles en het werk van Jon Hopkins. Deze drie artiesten hebben met Heinali gemeen dat ze klassieke muziek een hedendaagse reïncarnatie geven door traditionele composities te combineren met ambient noise klanken en soms behoorlijk zware beats. Wanneer dit goed wordt gedaan is het resultaat even bevreemdend als intrigerend. Op 67 Breaths blijven enkele composities enigszins ad hoc overkomen. Wanneer Heinali echter de tijd neemt om de klassieke grondslag zorgvuldig op te bouwen, worden de composities bezwerend mooi. Er bestaat een florerende scene voor deze muziek gedragen door liefdevolle vooruitstrevende labels. In zijn huidige stijltaal kan Heinali binnen die kringen op een warme ontvangst rekenen. 67 Breaths is een uitstekende fundering om verder te leren. Hienali mist nu nog het raffinement van voornoemde Jon Hopkins en Ólafur Arnalds. Het is aan hem of hij zich in de toekomst bij hen voegt of juist kiest voor een andere richting. Zijn eclectisch verleden laat daarnaar gissen.