Sam Amidon - I See the Sign

All Is Well was al geenszins een gebruikelijke singer-songwriterplaat. Sam Amidon toonde daarmee zijn kunnen en lef, terwijl hij de creatieve eer deelde met producer Valgeir Sigurðsson. Deze bijzondere co-muzikant maakt ook solo opmerkelijke muziek en werkte samen met diverse avant-gardisten. Op I See the Sign speelt hij wederom een bijzondere rol. Daarin is hij niet de enige.

Sam Amidon gebruikt nog andere vooraanstaande artiesten, waaronder Beth Orton en Ben Frost, respectievelijk voor vocalen en electrische gitaar. Een IJslands gezelschap onder leiding van Nico Muhly verzorgt de orkestrering. Nico Muhly is zelf actief als modern klassiek componist, maar orkestreert daarnaast popartiesten. Ook hij werkte samen met labelbaas Valgeir Sigurðsson. I See the Sign is dus grotendeels een samenwerking tussen creatieve vrienden. Naast mensen bekleedt de legendarische analoge synthesizer de minimoog een belangrijke rol, die daarmee gedeeltelijk verantwoordelijk is voor de klankkleur. Het valt op dat Sam Amidon voor I See the Sign koos voor een droge opname, hetgeen gebruikelijk is voor kamermuziek. Hoewel het album bestaat uit relatief simpele folksongs maken de verrassende, excentrieke combinaties op de achtergrond zijn muziek zeer speciaal.

Vocaal is hij niet eens de best bedeelde singer-songwriter, maar het lef dat hij toont in de vormgeving van zijn songs doet denken aan de ongrijpbare Adem. Dat lef beperkt zich niet alleen tot eigen creaties. Met Relief vormt hij een nummer van R. Kelly om tot en uitzonderlijke folksong, waarmee het kunstje van Milow gedecideerd nadoet. I See the Sign lijkt iets minder ongepolijste kantjes te kennen dan All Is Well dat nog volledig bestond uit originele herinterpretaties van traditionele Appalachen liederen. Deze vrije omgang met traditionele melodieën komt op I See the Sign in mindere mate voor. Ritmiek is tevens subtieler aanwezig en de orkestraties komen organischer over. Sam Amidon houdt zijn muziek kaal. Solo toont hij daarin enige gelijkenis met de band Doveman waar hij de gitarist is, omdat ook daar orkestraties belangrijke sfeerelementen toevoegen in een anders minimaal muzikaal landschap.

Uit dit derde album van Sam Amidon blijkt dat hij een gevarieerd talent bezit dat hem telkens leidt tot authentieke folkcomposities. Daarbij maakt hij dankbaar gebruik van de steun van labelgenoten bij Bedroom Community en weet al deze individualisten tezamen tot een groot resultaat te laten komen. Zijn stijl lijkt niet altijd direct te doorgronden, maar bevat een innemende en overrompelende schoonheid die op ingetogen wijze langzaam de luisteraar voor zich wint.