The National Bank - Come On Over to the Other Side

>> vrijdag 29 februari 2008

Dit plaatje is een onverwachts Noors feestje, een bijzondere getuige van het succes van mixen van verschillende stijlen van verschillende personen. De leden afzonderlijk hebben terecht of onterecht nooit de weg naar mijn collectie gevonden, maar al vanaf de eerste noten pakte dit eclectisch, hitgevoelige album me. The National Bank is voor mij wat atypisch, maar het plezier, de muzikaliteit en de sympathie die uit de composities spreekt is een schot in de roos. Dit heeft wel tot gevolg dat ik met vergelijken niet erg ver kom, misschien een beetje zonnige Westcoast pop van Oranger en ‘80s revival van Grand National, met een songwriterig jazz sausje erover en een flinke dosis electronische tierelantijntjes. Toch is in dit diverse epische geluid het liedje nooit ver weg en iedere laag lijkt alleen bij te dragen aan het complexe geheel. De zang van Thomas Dybdahl werkt ook in deze band bijzonder goed, hoewel het erg afwijkt van zijn solo werk. Het is een wat bevreemdend geheel, maar de glimlach die de hitgevoelige vrolijkheid produceert is als de eerste zonnestralen van het voorjaar in een grauw Scandinavië. Het bevindt zich soms op de grens van pure kitschpop, zoals het duo Bauer, maar laat dan ook niemand onberoerd.

Read more...

Radar Bros. - Auditorium

De Radar Bros. zijn al oude rotten in het vak aan het worden. In ruim tien jaar is dit hun vijfde album. Myspace laat weten dat ze zich ophouden in Mexico, maar hun materiaal wordt traditiegetrouw opgenomen door Jim Putnam in Californië. Hun pop-rock met laag tempo is een perfecte soundtrack voor zomerige roadtrips. Gedurende de tijd is hun sound alleen in details aangepast en heeft nooit aan karakter ingeboet. Vooral Amerikaanse geluiden kunnen als referentie dienen, zoals Midlake, Robert Gomez, Grandaddy en American Music Club. Hiermee is de lading echter nooit gedekt, de Radar Bros. hebben de tijd gehad te rijpen en hun muziek naar telkens een hoger plan te tillen. De band is er vooral op gericht het lied zo goed mogelijk over te brengen, waarin binnen de low-fi rock invloeden de melodie altijd de hoofdrol opeist. Deze wordt vaak door originele klanken van zowel begeleiding als ijle zang op zo’n manier nog eens benadrukt dat je de nummers direct in je hart sluit. Het resulteert in een heel helder album gevuld met heel herkenbare nummers die allen en eigen sfeer met zich meedragen, zoals het luchtige Heart of Crows, het enigmatische On Nautilus, en het droevig opgelaten Hills of Stone. En dat achter elkaar, keer op keer. Radar Bros. geniet slechts beperkte bekendheid en het zou een schande zijn als dat met dit album niet verandert. Auditorium bezit een modern klassieke klasse als The Trials of Van Occupanther en zou vergelijkbaar onthaald moeten worden.

Read more...

American Music Club - The Golden Age

Dit is mijn introductie van deze band van Mark Eitzel, maar dat alleen doordat dit het eerste album is dat bij eerste beluistering me weet te winnen. Ook zijn solo projecten konden mij niet zo bekoren. Dit is de eerste nieuwe plaat na de herstart met Love Songs for Patriots. De vraag is vooral wat er anders is bij deze Mark Eitzel en band ten opzichte van het vorige werk. Ik geloof dat het vooral in de balans zit. The Golden Age klinkt als het ware ook golden: zo vol en helder als het edelmetaal. De americana basis is goed gebruikt voor originele songstructuren, in goed uitgewerkte ballads. De folk en rock invloeden zijn smaakvol ingevuld, waardoor een gematigd popgeluid ontstaat. De instrumentatie klinkt even natuurlijk als divers en de belegen stem van Eitzel komt bijzonder goed tot zijn recht. De oude garde opent hier de poort naar een nieuwe generatie lyrische Amerikaanse muziek. The Golden Age is een plaat zonder zwakke plekken en mooie solo’s, met een sfeer van een broeierige zeebries over hooggelegen graslanden.

Read more...

A Fine Frenzy - One Cell in the Sea

>> zondag 24 februari 2008

Geen pretenties, geen gekunstel, geen vernieuwing, maar wel heel lekkere muziek, dat is wat singer-songwriter Alison Sudol (A Fine Frenzy) ons voorschotelt op One Cell in the Sea. Laat je echter niet bedriegen door het gemak en de ontspannen sfeer die uitgaat van de pure popmuziek op dit plaatje, want A Fine Frenzy combineert op een heerlijk toegankelijke manier de hoogstandjes uit de popgeschiedenis van de afgelopen jaren. Bovendien doet ze dit in combinatie met fijne poëtische teksten die een flinke portie originele inhoud niet schuwen. Alison is autodidact op de piano en beschikt over een prettig in het gehoorliggende, buigbare stem die de melodieën met verve brengen. Het is duidelijk dat haar talent gesteund door een team topprofessionals een succesformule is. Ogenschijnlijk moeiteloos schudt ze hoogtepunt na hoogtepunt, en muzikale spanningsboog na spanningsboog uit haar mouw. De manier waarop iedere muzikale invulling naadloos op zijn plaats valt, verraadt dat er ook goed over is nagedacht. Dit gaat veel verder dan de inmiddels volprezen single Almost Lover. Er zijn talloze invloeden te noemen, maar weinigen daarvan halen het niveau van A Fine Frenzy. Dit album is bij eerste persing al Grand Cru, als het even goed rijpt hoop ik op nog vele smakelijke voortzettingen!

Read more...

Audiotransparent - Nevland

In Nederland wordt prachtige muziek gemaakt, alleen beseffen te weinig mensen zich dat nog. Audiotransparent is een Groningse band die zonder meer enorme indruk maakt, al met hun naamloze debuut en nu weer met het geniale Nevland. De composities bevatten enorm vindingrijke constructies en blijven speelbeurt na speelbeurt boeien. Het werkt naar bescheiden climaxen toe die toch de luisteraar constant op het puntje van zijn stoel laten. Nergens gaat het over de top, de opbouw blijft subtiel en komt bovendien ontspannen over. Ze geven zichzelf de typering slow fidelity orchestra mee en dit is een rake definiëring. Het gaat hier niet om soundscapes of ambient, noch gaat het om pure pop, rock of folk. Soms heeft het nog het meeste weg van een kamerorkest, maar dan met pop bezetting en een gevoel voor dynamiek dat alleen door de beste musici gehaald kan worden. Om me te wagen aan een vergelijking moet ik me keren tot een volgeling in plaats van een voorganger, namelijk het Belgische Krakow, waarbij de kanttekening dat die Audiotransparent alleen maar kunnen benaderen. Nevland is een magistrale plaat die met klem geschikt is voor die mensen die zich op muzikaal gebied kunnen laten overrompelen en hun ogen durven te sluiten voor geweld als in een concertzaal. Muziek komt tot leven met dit heerlijke album!

Read more...

Alaska in Winter - Dance Party in the Balkan

In de inmiddels aan bekendheid winnende formule van bands als Beirut en A Hawk and a Hacksaw, maar ook de folktronica komt een nieuwe telg onze kant op: Alaska in Winter. Verwacht echter geen herhalingsoefening, leden van de genoemde bands spelen mee en hebben de band daarmee duidelijk beïnvloed, maar het geluid van Alaska in Winter is ruimer, voller en vooral minder folk dan dat van haar gasten. Bovendien wordt er gebruik gemaakt van orthodoxe of een diverse vorm van Gregoriaanse invloeden, wat ook een klassiek tintje meegeeft. Veel nummers worden verder ingevuld met warme elektronica zoals we dat kennen van Air. Het resultaat heeft iets weg van het grootse gebaar van de epische kitsch van Rob Dougan en het gekunstelde laptop gehalte van Granddaddy, gecombineerd met de drukke orkestraties van folk à la Sufjan Stevens. Het album kent een koude en donkere sfeer, die vast te maken heeft met het schrijfproces van de plaat, in isolatie, in de winter, in Alaska. Samen met de titel geeft dit de nog ontbrekende invloeden aan. Iedereen die zich hier weinig bij voor kan stellen, moet zeker gaan luisteren. Het album is overtuigend, maar de afzonderlijke nummers zouden gebaat zijn met iets meer eenheid en iets minder kitsch om de emoties van de luisteraar echt te bereiken.

Read more...

Adrian Crowley - Long Distance Swimmer

>> vrijdag 22 februari 2008

Het is nogal stereotypisch: je komt uit Ierland en je speelt folk. Toch is er meer onder de zon bij de in ons land nog redelijk onbekende Adrian Crowley. Long Distance Swimmer is zijn vierde plaat en overtuigt met kleine folksongs met een sterke invloed uit zowel het Britse als Amerikaanse territorium. Deze folk beweegt zich echter op het scheidsvlak van de pop en kent zijn sterkste troeven in de mooie, volle stem van Adrian, begeleid door geabstraheerde folkloopjes die het minimalisme niet uit de weg gaan. Zijn vriend en genregenoot James Yorkston speelt op meerdere nummers mee, naast de multi-instrumentale inzet van Adrian zelf. Een ander vergelijkingspunt is Smog en ook landgenoot Luka Bloom kan genoemd worden, Long Distance Swimmer weet zelfs het niveau van de laatste Bloom te overstijgen. Vooral het gemak waarmee de kleine luisterliedjes gespeeld worden maakt indruk. Het zal zowel fans van de betere akoestische folk als liefhebbers van low-fi singer-songwriters raken. Al met al zou deze plaat een doorbraak moeten gaan betekenen voor Adrian Crowley met zijn kwalitatief hoge en alles behalve stereotype folk.

Read more...

Goldfrapp - Seventh Tree

Het hoge woord zal ik er maar gelijk uitgooien: met Seventh Tree is Goldfrapp weer terug als een van de beste muzikanten van dit decennium. Hoewel Black Cherry en Supernature duidelijk met veel talent in elkaar gezet waren, had geen van beiden de bedwelmende uitwerking die het debuut Felt Mountain had. Het gaat te ver om te beweren dat Seventh Tree een nieuwe Felt Mountain is, maar de sfeer is zeker vergelijkbaar en even sterk. De folk en triphop invloeden zijn terug, maar iets van de techno-dance richting die ze in haar vorige twee albums exploreerde is gebleven. Gelukkig eist haar prachtige stem weer een hoofdrol op. In combinatie met de smaakvolle toevoeging van elektronica maakt het dat de dromerige klanken maar dan eens als een draaikolk in je schedel blijven resoneren, zoals in het openingsnummer. De ervaring van het wat zwaardere, elektronische dance geluid heeft een mooie plek gekregen in goed georkestreerde composities. Wel klinkt het allemaal iets minder experimenteel en vernieuwend dan haar debuut, wat gepolijst en toegankelijker. De betovering is er niet minder om. Dit is het heerlijke gevoel dat Felt Mountain je ook kon geven, een tijdloze ontsnapping aan de werkelijkheid!

Read more...

Doveman - With My Left Hand I Raise the Dead

>> donderdag 21 februari 2008

Doveman veraste aan het eind van 2005 met de bijzondere plaat The Acrobat. Daar liet de band een geluid horen dat aanvoelde als een singer-songwriter op de rand van de afgrond. Een hees, beverig stemgeluid met ijskoude begeleiding waren hier debet aan. Toch greep het aan als een chimaera. Stilistisch waren er vlagen van de jazzy pop van Marah Carlyle te horen gecombineerd met klassieke structuren en ambient invloeden overgoten met een popsausje. Pop zoals Richard Walters dat recentelijk ook neerzette.
Waar The Acrobat nog vooral naar mooie songs toewerkte, krijgen op dit even verassende nieuwe album het minimalisme en ambient soundscapes de overhand. De dwarrelende pianopartijen zouden in film en minimalistisch klassiek ook niet misstaan. Nieuw zijn de volledig instrumentale nummers, die eerder de sfeer dienen dan een melodie neerzetten. Je zou niet verwachten dat Doveman een kind is van de Big Apple, want de band lijkt op weg van de Poolcirkel naar Antarctica op het platteland van Amerika verdwaald te zijn. De soms iets warmere toonzetting lijkt hiermee verklaard. De ontwikkeling wordt extra verduidelijkt door de herinterpretatie van het prachtige nummer ‘Chasing Clouds’ van het eerste album. Een waarschuwing is op zijn plaats, want Doveman is niet toegankelijker geworden en dreigt tussen de wal van singer-songwriters, en het schip van bands als Sigur Rós te vallen. Eenieder die dapper genoeg is zich op schemerige, ongebaande paden te begeven zal Doveman zeker volgen en zich verliezen in de melancholische stilte van ruisende bladeren.

Read more...

Stateless - Stateless

>> woensdag 20 februari 2008

Deze nu nog onbekende band uit Leeds zou wel eens een grote toekomst tegemoet kunnen gaan. Hun titelloze debuut heeft lang op zich laten wachten (ik was de band al tijden op het spoor), maar is dat zeker waard. Zelden klonk een volgeling van het Coldplay succes zo fris en overtuigend. Toch vind ik dat de epische poprock ballads van Stateless meer aansluiting vinden bij de piano van Keane, het dramatische van Thirteen Senses of Cloudmachine en de rijke composities van South. Zonder gebruik van gitaren, brengt de band ons een origineel geluid waarin drums, keys, en uitgesponnen elektronica een grote rol spelen. Hoewel het duidelijk is waar de mosterd gehaald wordt, is het vernieuwende dat ze goed geluisterd hebben naar de dance en op originele wijze deze invloeden hebben verwerkt in een toegankelijk popgeluid. Het algemene karakter van het album is iets steviger dan van bands in dit genre verwacht kan worden. Zanger Chris James kan een enorme keel opzetten, wat grotendeels zeer goed werkt met de nummers, maar soms ook de grenzen van zijn kunnen bereikt. Het nummer Bloodstream weet zich bijzonder krachtig onderhuids te nestelen, zoals de teksten al doen vermoeden, en vervolgens hoop je alleen maar dat het daar nog dagen blijft zitten. Bovendien heeft het album een lange houdbaarheid. De nummers weten je iedere speelbeurt weer te boeien. Daarmee heeft Stateless een streepje voor op genregenoten en één van de beste debuten van 2007 afgeleverd.

Read more...

Richard Walters - Pilot Lights EP

>> dinsdag 19 februari 2008

Deze EP van Richard Walters, een singer-songwriter uit Oxford, is nauwelijks in woorden te vatten. Het is niet zozeer een grote mate van experiment dat je overvalt, hoewel hij een prachtige originaliteit heeft, maar de manier waarop zijn innemend stemgeluid je inpakt met werkelijk heerlijke melodieën. Dergelijk effect kan eigenlijk alleen gevonden worden bij de allergrootste singer-songwritertalenten van het moment als Patrick Watson, Damien Rice, Ben Christophers, maar ook bombastzoekers als Antony (& the Johnsons). Stuk voor stuk zijn de vijf nummers op deze EP zo voelbaar echt dat er geen ontsnappen aan is. Ze roepen afwisselend allerlei emoties op en laten de luisteraar vertwijfeld achter over wat er nu eigenlijk gebeurd is de afgelopen 20 minuten. Zo ijzingwekkend mooi dat ik er geen woorden meer aan vuil wil maken. Ga direct luisteren naar dit meesterwerk in spe!

Read more...

Sleeping States - There the Open Spaces

Sleeping States is eigenlijk een singer-songwriter project van Markland Starkie uit London. De nummers bestaan vaak uit niet meer dan minimale elektrische gitaarpartijen en zang door stemvervormers. Het beginnummer is een aangenaam a capella niemendalletje, een beetje atypisch voor het album. De sfeer wordt echter wel duidelijk en de vraag rijst direct of hij zich niet beter ‘states of sleeping’ had kunnen dopen. De stijl kan gezocht worden in de richting van Cass McCombs’ recentelijk uitgebrachte Dropping the Writ. Sleeping States maakt veelvuldig gebruik van elektronische samples en opgenomen geluiden. Het moet gezegd dat dit niet altijd een versterkend effect heeft. In verschillende nummers verwateren de zachte melodielijnen een beetje in het rommelige geluid van verschillende door elkaar gemixte samples. Daar tegenover staan enkele goede composities, zoals in I Wonder en Memory Games, die na een tijdje zeker aan kracht winnen. De meeste ballads verdwijnen subtiel naar de achtergrond, waarna een hypnotisch gevoel de overhand krijgt. Sleeping States heeft zeker sterke troeven in handen, maar lijkt zijn eigen identiteit in het minimalistische, slaperige singer-songwriter geluid nog gedeeltelijk te moeten vinden.

Read more...

Uzi & Ari - It Is Freezing Out

Zelden heb ik zo lang op de levering van een plaatje moeten wachten als bij dit ondergesneeuwde album van Uzi & Ari. Achter deze naam gaat voor de persoon van Ben Shepard schuil. It is Freezing Out gaat heel onvast van start, alsof de winter buiten vat op de band gekregen heeft, maar als snel wordt de rijp van de kleren geschut en is het alsof het haardvuur zijn gloed verspreid. Tot zover deze metafoor, maar wat er hier op muzikaal gebied gebeurt mag met recht bijzonder genoemd worden.
De productie is zeer netjes, maar toch is de sfeer en het karakter zo intiem gebleven dat het lijkt alsof de nummers door Ben allemaal persoonlijk in elkaar gezet zijn achter de pc met een microfoontje. Deze opmerking doet de kwaliteit echter teniet. Het geluid is gedeeltelijk elektronisch met een stem die constant op zoek lijkt te zijn naar de juiste tonen, maar dat doet niet af aan de knappe melodieën en diverse instrumentale invulling. Het lijkt logisch om een karakterisering te beginnen met Radiohead, maar de uitgesponnen composities vinden even makkelijk aansluiting bij de soundscapes van Sickoakes en Sigur Rós. Het computergeluid is terug te voeren op Grandaddy en recentelijk Loney, Dear. Op de achtergrond is Uzi & Ari ook een ritmische band die kan lijken op een low-fi electro versie van recente bands als Aaron en Stateless. Bij iedere luisterbeurt klinkt de plaat anders en die diepte maakt het geluid vooral heel erg eigen.

Read more...

Sea Wolf - Leaves in the River

Vanaf de eerste noten van dit album wordt een heerlijke sfeer neergezet. Deze band uit L.A. is geformeerd rondom songschrijver en zanger Alex Brown Church, die duidelijk een compositorisch talent is. Zijn songteksten verhalen dromerig over symbolisch uitgewerkte emoties tegen een achtergrond van prachtige landschappen. Sluit je ogen en je bent op weg naar verre oorden en vervlogen tijden. Het legertje muzikanten dat hij om zich heen heeft verworven klinkt in ieder nummer geïnspireerd en soepel, waarbij de melodielijnen vaak verassen. De begeleiding trakteert ons op een duidelijk popgeluid met folky en lichte americana invloeden. Zo doet het soms aan bands als Winterpills denken. Er wordt nergens uitbundig geëxperimenteerd, maar dat is misschien dan ook het enige minpuntje aan dit plaatje. Met hoogtepunten als You’re a Wolf en The Cold, the Dark & the Silence wordt dit niveau niet overal gehaald en kabbelen de nummers soms net iets te rustig voort. Misschien dat met vaste bandleden de volgende keer iets meer durf getoond kan worden. Desondanks een lekker album voor twijfelachtige winterdagen.

Read more...

Clara Luzia - The Long Memory

Eerder dit jaar stond Clara Luzia nog op Noorderslag waar ook Gram en The Do al vruchtbare grond vonden. Dit is haar tweede album, maar vooralsnog is ze vooral bekend in thuisland Oostenrijk. Jammer, want er staat haar niets in de weg een goed exportproduct te worden. Het is meteen duidelijk dat we hier te maken hebben met een eigenzinnig singer-songwriter talent. In de warme ondertonen klinken echo’s door van Scandinavische collega’s, terwijl de begeleiding een melancholisch graantje van Yann Tiersen meepikt. Bandlid Mika Vember zorgt meer dan eens voor smaakvolle muzikale opvulling. Het geheel klinkt nergens hetzelfde, ondanks een constant herkenbaar geluid. De aparte, licht schrille, en niet altijd even zuivere stem van Clara Luzia werkt in sommige nummers echter beter dan andere. Het album laat zich beluisteren als een selectie eigentijdse zeemansliederen, een associatie die het artwork niet vreemd is. Het is niet de verleidelijk dromerige zeemanssound van Stephanie Dosen, maar iets dreigender aangezet en duidelijk meer doorleefd. De opener Tidal grijpt je gelijk bij de strot en het refrein zingt nog door als de plaats is afgelopen. Gelukkig blijven andere hoogtepunten niet uit. The Long Memory is een Nederlandse release zeker waard.

Read more...

The Immediate - In Towers and Clouds

Deze artistieke, vierkoppige band uit Dublin windt geen doekjes om de multi-instrumentale kennis van zijn leden. Hun nummers kunnen met recht uitdagende composities genoemd worden. De niet voor de hand liggende en verassende melodielijnen zetten je telkens op het verkeerde been. Tel daar de muzikale begeleiding bij op, die ieder moment een andere kant op kan schieten, en je hebt iets heel bijzonders. Hoewel het duidelijk is dat ook deze band beïnvloed is door het verleden, is er genoeg vergelijkingsmateriaal in het heden. Ze combineren het lekkere popgeluid van Athlete met het sferische van Thirteen Senses en, het moet gezegd, een scheut ballad-rock van The Dears. Het resultaat is voor die mensen die van hedendaagse Britse bandjes houden, maar toch ieder nummer iets aparts willen horen. Soms balanceert het op het randje van overambitieuze orkestratie, maar deze eclectische indiepop houdt toch vooral een stevig eigen karakter door de keur aan origineel gemengde invloeden.

Read more...

Jeremy Larson – Music by Jeremy Larson

Al meer dan eens is gebleken dat mijn muzieksmaak sterk visueel is ingesteld. Soms werkt dit ook andersom en zo werd ik tijdens het kijken van een tv-serie gegrepen door het nummer Today van Jeremy Larson, zijn debuutalbum moest toen nog uitkomen. Jeremy is een singer-songwriter die nummers maakt die constant het perfecte popliedje opzoeken vaak gedreven door pianopartijen. De muzikale mix tussen Jeff Buckley en Coldplay belooft een breder succes dat tot nu toe uitblijft. Andere referenties kunnen worden gevormd door Scott Matthews, Keane en Thirteen Senses met een Amerikaans sausje, waarbij gezegd moet worden dat Jeremy in zijn begeleiding soms opmerkelijk stevig kan uitpakken. Zijn neutrale, iets geknepen stem houdt goed stand tussen de rijke orkestraties. Een nummer als A Neutral Conclusion is wat mij betreft klaar voor de radio. Het is allemaal geen muzikale avantgarde, maar wel gewoon lekkere pop met een dromerig randje van goede kwaliteit.

Read more...

Ida - Lovers Prayers

Lovers Prayers is alweer het tiende album van de New Yorkse band Ida en het zevende studioalbum opgenomen met producer Levon Helm (The Band). Desondanks moet ook ik, net als zovele Nederlanders, toegeven nog nooit van ze gehoord te hebben. Die ruime ervaring en diverse muzikale gasten als Tara Jane O’neil lijken de band alleen maar te versterken.
De mooie songs zweven op minimalistisch aandoende piano en gitaarpartijen op de achtergrond, maar hun muziek is zeker niet minimalistisch te noemen. Het straalt wel een prettige rust uit, die door de gelaagdheid van hun composities ook constant een zekere spanning in zich draagt. De variaties liggen altijd net buiten het geijkte verwachtingspatroon. Het is atmosferische pop die het liedje nergens uit het oog verliest geschikt voor stille momenten in de zinderende zomer, maar ook de ijzige winter.
Americana, folk en soms zelfs fadoachtige invloeden maken Lovers Prayers tot een bijzondere ervaring. Soms doet hun muziek wat denken aan Yo la Tengo, andere oude rotten in het vak, maar Ida polijst hun nummers tot in perfectie wat resulteert in donszachte popdromen. Vergelijkingen komen ook eigenlijk nergens op uit, omdat de band na al die jaren nog altijd barst van de originaliteit en een ongeëvenaarde sound heeft. Het is moeilijk om onbewogen te blijven onder deze prachtige nummers. Als je dit album eens gaat proberen, neem dan gelijk wat van hun vorige werk mee, dat zal ik nu zeker ook doen.

Read more...

The Hoosiers - The Trick to Life

Afgelopen jaar scoorde dit bandje twee grote hits in thuisland Engeland met Goodbye Mr. A en Worried About Ray. Bij ons heb ik ze nog niet gehoord, maar er is een goede kans dat ze ook hier zullen doorbreken. Ze maken energieke, springerige indie-pop met enorme hitpotentie. Zonder dat ze echt vernieuwend klinken, weten ze wel vanaf de eerste noot een onmiskenbaar eigen geluid neer te zetten dat desondanks 101 bandjes door je hoofd laat schieten. Ze halen ook duidelijk de inspiratie uit het verleden, de 70s en Supertramp in het bijzonder. Moeiteloos kunnen ze meeliften op het succes van Air Traffic en Scouting for Girls, maar wat mij betreft is dit het eerste album dat dit niveau en houdbaarheid haalt sinds de eerste Franz Ferdinand. Het vaak sopraanhoge stemgeluid van Irwin Sparks, doet meer dan eens denken aan Delays, en ook de sfeer van hun eerste album is vergelijkbaar. Toch is het op het hoogtepunt van dramatiek, Run Rabbit Run, en als gas teruggenomen wordt, de ballad Clinging on For Life, dat hun eigen signature vooral onmiskenbaar is en duidelijk wordt dat dit bandje wel degelijk meer in zijn mars heeft dan vele genregenoten. Daarentegen laat het schijfje zich als compleet album ook zeer goed luisteren en zijn er in hun vindingrijke melodieën eigenlijk geen zwakke plekken te noemen. Haal hem snel in huis en wees de mogelijke hype voor!

Read more...

Fields - Everything Last Winter

Deze band zet een indrukwekkende prestatie neer. De bevreemdende mix van muziekstijlen is even onwerkelijk als de afkomst van zijn leden. Dat muziekstijlen uit IJsland en Engeland een duidelijke rol spelen ligt dan ook in de lijn der verwachtingen.
De band weet op een originele manier het stevigere rockgeluid met de subtiele composities van een goede ballad te combineren. Sterke troeven zijn de licht experimentele begeleiding, overtuigende samenzang, en geleidelijke overgangen naar harmonieuze muren van geluid zonder schreeuwerig te worden. Zelfs als alle versterkers nog eens flink opengedraaid worden blijft het geluid eigenlijk rustig en genuanceerd. Ze schuwen het grote gebaar á la Snowpatrol Editors en anderen dus niet, maar blijven ook lekker klein en persoonlijk.
Klasseringen als droompop of betoverend lijken in scheef contrast te staan met het meer rock dan pop geluid dat deze band zich eigen gemaakt heeft, toch is dat precies wat het is. Het etherische School Books is dan ook wonderschoon. Bijzonder en moeilijk in woorden te vangen denk ik dat dit het soort pop-rock is dat je stilletjes in je huiskamer moet beluisteren.

Read more...

Jacob Golden - Revenge Songs

Revenge Songs is alweer de derde plaat van deze in ons land nog onbekende singer-songwriter. Het album staat vol met letterlijke hartenkreten meestal drijvend op diverse gitaarklanken. Stilistisch is het weinig nieuws onder de zon, maar dat mag het effect van deze mooie popsongs niet drukken. Het roept herinneringen op aan het rustigere werk van Beck, Jeff Buckley en Tom McRae en recentelijk ook Fionn Regan of Damien Rice. De songs zijn vaak akoestisch en er wordt spaarzaam omgegaan met percussie. De droeve, atmosferische melodieën nestelen zich op een prettige manier in je geheugen. Jacob Golden past een simpel recept toe dat door zijn gevoel voor dramatiek en ingetogenheid weet te overtuigen. Bovendien is Jacob gezegend met een zacht en soepel stemgeluid dat nergens gaat vervelen. Voordat je het weet is het weer over, maar is dat niet eigenlijk zoals het hoort in dit genre? Beroemd zal hij er misschien niet mee worden, van mij mag hij echter nog vele van deze koestermomenten maken.

Read more...

Ben Christophers - Viewfinder

Redelijk ongemerkt heeft Ben Christophers vlak na The Spaces In Between nog een volwaardig album gemaakt. Dit album, Viewfinder, kent een sfeer die beter te vergelijken is met Spoonface in termen van experiment en phsychedelica, maar is wat minder wild in gebruik van samples en productie. Afgewisseld door wat korte instrumentale liflafjes die altijd meer beloven dan daadwerkelijk volgt, staan er enkele prachtige pareltjes op dit album dat de liefhebber niet aan zich voorbij mag laten gaan. Waarom dit album nog geen algemene release gekregen heeft, is mij een raadsel. Het doet niet onder voor zijn andere werk, hoewel het niveau van hoogtepunt The Spaces In Between niet overal gehaald wordt. De dromerige sfeer en het muzikale experiment dat Ben Christophers zo kenmerkt is ook hier overtuigend aanwezig en behoeft geen verdere uitleg. Meerdere draaibeurten laten ook dit plaatje steeds meer geheimen prijsgeven en groeit door tot zijn ongrijpbare karakter jou grijpt. Gun deze plaat niet langer alleen een plaatsje in de schaduw!

Read more...

Sarah Blasko - What the Sea Wants, the Sea Will Have

Het nieuwe plaatje van deze eigenzinnige singer-songwriter uit Australië was bijna ongemerkt aan me voorbij gegaan. In 2004 verraste ze met een bijzonder prettig in het gehoor liggend debuut dat net de juiste dosis experimenteerdrift had om een eigen karakter neer te zetten. Luisteraars die denken dat ze met dit plaatje eenzelfde gerecht voorgeschoteld krijgen, komen bedrogen uit. Het geluid op What the Sea Wants is zo koud en dreigend als de zee zelf kan zijn. Nog meer dan de eerste heeft dit album een zeer eigen karakter waarin het bijzondere timbre van Sarah goed stand houdt tussen de soms drukke productie. Er komen zelfs militaristisch aandoende percussie secties aan te pas om de donkere sfeer neer te zetten. Dit betekent niet dat het album niet geschikt is voor liefhebbers van het debuut. Wel is het even wennen en zal er wat meer geduld voor nodig zijn om beloond te worden. De knappe composities en bijzondere begeleiding komen nog steeds tot mooie muzikale climaxen, zoals in ‘Planet New Year’ en ‘Amazing Thing’, die nog eens versterkt worden door poëtische, intelligente songteksten. Ze willigt de belofte een avontuurlijke en welkome toevoeging te zijn in singer-songwriterland volledig in, maar toch mis ik af en toe de gloedvolle sfeer van The Overture & The Underscore, die je als een warme fluwelen deken inpakte.

Read more...

Captain - This Is Hazelville

Goede bandjes zijn er genoeg in Engeland, maar niet ieder bandje weet boven de massa uit te stijgen. Captain doet dit echter op originele wijze wel, maar raakte toch ondergesneeuwd in de grote hoeveelheid nieuwe geluiden van overzee. Het valt vooral op door de subtiele en smaakvolle samenzang in de meeste nummers van leadsinger Rik Flynn en Clare Szembek. De pakkende melodieën worden zeer overtuigend en zuiver gebracht, waarbij de stemmen soms als staccato instrumenten worden ingezet dat wonderwel werkt. Het geheel wordt met sterk variërende begeleiding tot een album vol perfecte, euforische pop lofzangen gesmeed. De teksten weten daarnaast de sfeer van ieder nummer goed te raken en daardoor wint de band ook nog eens aan diepgang. Het kan bijna niet anders of ook deze groep heeft zijn oren te luisteren gelegd bij de popgeschiedenis, maar gelukkig is er alleen maar heel veel van geleerd. Nu eens geen dertien-in-een-dozijn geluid, maar songs waar iedere popliefhebber van zou moeten opveren. Bovendien wordt het album per draaibeurt nog beter. Hopelijk gaan we nog heel veel horen van Captain.

Read more...

Arthur Adam - In a Cabin with Arthur Adam

De tweede plaat van een zeer getalenteerd singer songwriter van eigen bodem, maar gelukkig is deze wel officieel uitgebracht. In het kader van het project In a Cabin with, een initiatief van The Green Motel recording studio, worden ieder jaar getalenteerde muzikanten gevraagd enkele dagen op een inspirerende plaats nieuw materiaal te schrijven. Zo ook Arthur Adam (ex-Mist) die ons trakteert op een prachtig plaatje met gevoelige songs die prettig in het gehoor liggen. Zijn stem kent diverse timbres die hij goed weet in te zetten en zorgen voor diversiteit in het album. Nieuw zijn de elektronische (disco)beats die onder enkele nummers zijn aangebracht. Dat zorgt voor een iets minder intiem, maar wel toegankelijker pop-geluid zoals in Useless People, Baby. Hoogtepunten blijven voor mij de stille en gevoelige liedjes die met een frisse geopende blik de wereld in kijken, A Brief Encounter with Life, en de zweverige opener die over zijn talent geen twijfels overlaat. Een heel fijn plaatje dat aan te raden is voor liefhebbers van Ben Christophers en Aqualung.

Read more...

Aqualung - Memory Man

Waar het titelloze debuut nog vooral veel gevoelige ballads liet horen met originele melodieën, veelal vergeleken met Radiohead, liet opvolger Still Life bij vlagen een wat steviger en toegankelijker popgeluid horen. Nu, op de derde plaat van deze speciale singer-songwriter plus band, wordt doorgegaan op de wat stevigere lijn die met de tweede werd ingezet. De nummers liggen nog altijd prettig in het gehoor, maar dat betekent niet dat deze plaat nog toegankelijker is geworden. Bij meerdere draaibeurten valt het spel van stevige en rustige momenten pas echt op zijn plaats en wordt duidelijk dat we stuk voor stuk met inventieve poppareltjes te maken hebben. Ten opzichte van de vorige albums is vooral Matt Hales eigen geluid nog verder uitgediept. Er wordt subtiel gebruik gemaakt van elektronische samples en muzikale versiering als koortjes. Zijn lichte, ijle stem en treffende teksten komen toch vooral ten hun recht in stemmige, emotievolle songs als Garden of Love en The Lake.
Wat mij betreft past hij met zijn totaal eigen stijl en herkenbaar geluid zonder moeite bij de top van eigenzinnige singer-songwriters van dit moment, zoals Ben Christophers, Patrick Watson en Damien Rice. Niet per se zijn beste plaat, maar zeker weer een bijzonder werk van een muzikant die in ons land veel te weinig aandacht krijgt.

Read more...

Arthur Adam - Shhh

Shhh is een plaatje dat in 2006 door Arthur in eigen beheer is uitgebracht, maar gelukkig op zijn website goed verkrijgbaar is. Hij heeft ervaring opgedaan bij het Nederlandse bandje Mist (Bye bye, Period) en dit is zijn eerste solo album. Al vanaf het breekbare intro van het eerste nummer weet hij de luisteraar de oren te spitsen en rustig stil te staan bij wat komen gaat. Het volledige album is gevuld met verstilde, zuivere songs die telkens weer de juiste snaar weten te raken. Geen noot is overbodig en alles draagt bij aan een maximaal effect van de subtiele gitaar begeleiding tot zijn prettige stem. De teksten zijn gedreven door emotie met een licht ironisch zweempje dat een weemoedige glimlach op je gezicht weet te toveren. Bovendien is de productie kraakhelder wat zeker bijdraagt aan het luistergenot. Misschien is het nog het meest te vergelijken met de eerste Aqualung, met een klassieke klasse die alleen nu gemaakt kan zijn. Ga er rustig voor zitten en sluit je ogen en geniet.

Read more...

INTRODUCTIE

In deze blog hoop ik met enige regelmaat recensies te posten van nieuwe aanwinsten in mijn alternatieve pop/rock collectie.
Normaal gesproken zou ik geen albums aanschaffen waar ik het potentieel niet van inzie, dus kritische noten moeten beschouwd worden tegen een achtergrond van een strenge selectie van toch al goede platen. De meeste releases zullen van bands zijn die bar weinig aandacht krijgen in Nederland, zelfs al zal het ook enkele Nederlandse muzikanten betreffen. Naar mijn mening zou dat vaak anders mogen.
Aan deze blog wordt gerefereerd in mijn persoonlijke Hyve (http://bnvis.hyves.nl/), nu Hyves het op zich genomen heeft om Myspace te beconcurreren als platform voor het ontdekken van nieuw geluid. We zullen zien in welke mate dit daaraan kan bijdragen.
Daarnaast wil ik nog vermelden dat mijn recensies met regelmaat ook op
www.platomania.nl (een goede Nederlandstalige recensie site) verschijnen en een enkele keer later ook in het gelijknamige gratis blad kunnen verschijnen dat bij de aangesloten winkels is op te halen. Deze blog in combinagie met Hyves weet echter een nog breder publiek aan te spreken en bekendheid kan zo een vlucht nemen, vandaar deze toevoeging.
Tot slot nog dit: de recensies zijn natuurlijk gebaseerd op persoonlijke voorkeur en meningen. Over smaak valt te twisten, dus het heeft geen zin discussies over opinie gerelateerde ‘fouten’ te beginnen. Anderszins zijn feedback en tips natuurlijk van harte welkom en als je iets hoort wat je aanspreekt, deel het dan met anderen!
Hierbij laat ik het voorlopig wat betreft de introductie. Ik hoop dat jullie het weten te waarderen en ik vele kleine muzikale geheimpjes kan onthullen.

Read more...

Doelstelling van deze blog

Meer aandacht voor het (nog) onbekende. In tenui labor of toch niet?

Mededelingen

Donderdag 1 juli: deze week weer een frisse herstart verwacht.
Kort reces tot 13-05-10.
Na een kort reces vandaag (24-02-10) weer aan de post. Inmiddels is deze blog twee jaar geworden!
Gedurende december zullen er minder recensies worden geschreven
21-31 augustus: tijdelijk even geen recensies ivm een kort reces
Zondag 14 juni: Creative Commons licentie BY NC ND van toepassing op alle inhoud
Woensdag 3 juni: zoekfunctie en auteursrechtenonderdeel toegevoegd
Dinsdag 19 mei: template aangepast, hopelijk verbeterd
Vrijdag 15 mei: nieuw template; ontwikkeld door Ourblogtemplates.com, 2008

Auteursrechten

© Copyright Benjamin N. Vis

Uitgezonderd waar anders vermeld, is op alle inhoud van deze blog een Creative Commons Attribution 3.0 License van toepassing. Deze is hieronder gespecificeerd als CC BY NC ND. Voor meer informatie klik op de links aldaar.

  © Blogger templates Inspiration by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP  

Creative Commons License
werk van Benjamin N. Vis, Nieuwe Geluiden is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-Niet-commercieel-Geen Afgeleide werken 3.0 Nederland licentie.