DAAU - The Shepperd's Dream

De Belgische band DAAU, hetgeen staat voor Die Anarchistische Abendunterhaltung, was ik alweer even uit het oog verloren. Ze hebben de vijftien jaren van hun bestaan op plaat (de groep zelf werd in 1992 gevormd) een productieve periode doorgemaakt. De groep ontstond op het conservatorium, maar vond al snel zijn eigen, zeer bijzondere, weg. De opmerkelijke combinatie van stijlen, waarin rock, klassiek, wereldmuziek, jazz, folk en pop samenkomen, werd aanvankelijk nog gepositioneerd als avant-gardistische klassieke muziek. Liefhebbers vonden ze echter voornamelijk in de rockscene in het kielzog van bijvoorbeeld dEUS. Hun debuut getuigt dan ook van een rijke ritmiek en strijdlustige jamsessies. In de voortzetting We Need New Animals zoeken ze daarnaast ook mede aansluiting bij de pop met een gastoptreden van o.a. An Pierlé. De laatste plaat die mij bereikte was The Gurnard Goodness uit 2004, waarop een cover van Radioheads 2+2=5. Het moge duidelijk zijn dat DAAU op hun eigengereide muzikale pad telkens weer blijven verrassen.

Het huidige album The Shepperd’s Dream lijkt de wilde haren grotendeels te hebben afgeschud. Daarmee is het misschien wel tot nu toe het album dat het best toepasbaar zou zijn op de klassieke scene. Op The Shepperd’s Dream is DAAU wederom een kwartet, met een bezetting van klarinet, cello, accordeon en contrabas. De herhalende patronen en drammerige ritmiek doen bij vlagen wat minimalistisch aan, terwijl de dartelende klanken van de klarinet haast automatisch doen denken aan jazzy klezmer. De volle harmonie wordt als een tapijt gelegd door de accordeon. De vijf lange composities zijn meer dan een leidraad: van ongebreideld jammen is anno 2010 geen sprake. Meer dan tevoren lijkt DAAU zich op een verhalende wijze te focussen op het geheel in plaats van nummers, herinterpretaties of afgebakende sfeerstukken. Dit geeft het album een zeer volgroeide uitstraling. Bovendien is de huidige rust, ten opzichte van mij bekend werk, een stuk gemakkelijker uit te zitten. Dat wil overigens niet zeggen dat DAAU nu plotseling toegankelijke gesneden koek is.

DAAU blijft stilistische vooral DAAU. Toch zou het mij niet verbazen als het gebruikelijk rockpubliek met dit album wordt verwisseld voor een groep met andere inclinaties. De voorgaande invloeden zijn overigens zeker niet weg te denken. The Shepperd’s Dream behoort voor mij tot het beste werk dat de Belgen hebben gemaakt en een hernieuwde oproep voor liefhebbers van het vernieuwende is op zijn plaats. Kopers kunnen het album krijgen in een schoon houten kistje.